Η αστραφτερή ιδιοκτήτρια του St. George Lycabettus στην Αθήνα και του Paradise hotel στην Άνδρο, μας μιλά για τα χρόνια στο κυκλαδίτικο νησί της καρδιάς της, τις καινούριες τάσεις στον Τουρισμό, αλλά και την σύνδεση του Τουρισμού-Πολιτισμού στην πράξη. Πολύγλωσση, πολυβραβευμένη, μα πάνω από όλα ειδική.. στην υλοποίηση οραμάτων! Διαβάζουμε παρακάτω με τα δικά της λόγια.
Της Ηρώς Τριγώνη
«Το ταξίδι είναι ένα σχολείο! Έχεις εντυπώσεις , μαθαίνεις πράγματα.. Έτσι ξεκίνησε και η ιδέα που υπηρετούν τουρισμός- πολιτισμός, δηλαδή να πας σε ένα χώρο να περάσεις καλά, να χαλαρώσεις, να έχεις το “ευ ζην” σου αλλά να φύγεις με κάποιες πληροφορίες για τον τόπο που μας κάνουν όλους εμάς λίγο καλύτερους και μας βοηθούν στην πνευματική μας διαμόρφωση.»
«Στο πλαίσιο της ιδέας «Τουρισμός – Πολιτισμός» που υπηρετούμε πάνω από 20 χρόνια σαν πρόεδρος των Ελληνίδων στο Τουρισμό, δημιουργήσαμε το «ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ – η απαρχή». Έχουμε παραχωρήσει χώρο μας, δίπλα στο Saint George Lycabettus για τη στέγαση του. Εκεί διαγράφεται η ιστορία, και εξέλιξη του Ελληνικού Τουρισμού με συλλογές που μας έχουν δωρηθεί ή με μελέτες. Ονομάζεται «η απαρχή» διότι ο χώρος προς το παρόν είναι μικρός και βέβαια σκοπός είναι να αποκτήσει στο μέλλον αυτόν που του αρμόζει.»
«Ξεκινήσαμε μία εταιρεία ανά τον κόσμο, την “Sweet Home”. Προς το παρόν υπάρχει στη Γαλλία ,στην Ελβετία και τη Μύκονο. Δημιουργούμε διαμερίσματα με ξενοδοχειακή υποδομή. Τώρα μαζί με τα παιδιά μου κάνουμε ένα καινούριο Suite Home στην Άνδρο .»
«Η καινούρια τάση στον τουρισμό σήμερα είναι τα “σπίτια” που βρίσκονται κοντά στα ξενοδοχεία , έτσι ώστε να έχουν όλες τις διευκολύνσεις που υπάρχουν στα ξενοδοχεία. Όπως κι εγώ , έτσι και τα παιδιά μου μέσα από τα ταξίδια μας, μαζεύουμε εντυπώσεις και ιδέες και προσπαθούμε με το δικό μας τρόπο να τις προσαρμόσουμε στα ελληνικά δεδομένα.»
« Η οικογένεια συνδέεται με την ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού. Τα πρώτα χρόνια δεν είχαμε ξενοδοχείο. Το τωρινό ξενοδοχείο, το St. George Lycabettus, ήταν το σπίτι μας. Ο πατέρας μου έπαιζε ποδόσφαιρο , βέβαια στην Αθήνα, τι άλλο παρά Παναθηναϊκοί να είμαστε. Ήταν ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο από αυτό που υπάρχει τώρα, δεν ήταν επαγγελματικό. Εμείς σαν πιο μικροί τους ζούσαμε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν σαν μια οικογένεια. Θυμάμαι η μητέρα μου τους μαγείρευε όταν ερχόντουσαν στο σπίτι, τους βοηθούσαμε να βρουν δουλειά. Ήτανε μια διαφορετική εικόνα του ποδοσφαίρου.
Είχαμε λοιπόν αυτό το σπίτι με την ωραία θέα και δίπλα υπήρχε μια παλιά πολυκατοικία και ο πατέρας μου σιγά σιγά αποφάσισε να το κάνει ξενοδοχείο. Δεν είχα ιδέα για αυτό, τότε σπούδαζα και εντωμεταξύ είχα παντρευτεί .Ο άντρας μου κι εγώ είμαστε νομικοί. Δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας μου πέθανε. Στην αρχή λοιπόν, δεν ήταν καθόλου εύκολα όλα αυτά, βρέθηκα ξαφνικά από το ένα κομμάτι στο άλλο, αλλά όπως είπαμε ..υπομονή και όραμα!
To ξενοδοχείο ήταν γύρω στα 150 δωμάτια και μάλιστα απέναντι μας ζούσε ο Κώστας Μαλάμος ο ζωγράφος και καθηγητής στο κολλέγιο Αθηνών και έχει «πιάσει» μια ωραία στιγμή , όταν είχε έρθει η μπουλντόζα να ρίξει το σπίτι μας ..τον πίνακα μας τον έκανε δώρο στα 20 χρόνια του ξενοδοχείου.»
«Αισθάνομαι ότι κατάγομαι από την Άνδρο. Ο παππούς το ‘30 αγάπησε την Άνδρο και έφτιαξε ένα μικρό πανδοχείο, ονόματι «Παράδεισος». Σχεδόν δεν υπήρχε τουρισμός τότε.»
Εδώ και είκοσι χρόνια τουλάχιστον έχουμε συνδέσει τον Τουρισμό με τον Πολιτισμό. Με συνέδρια, με εκδόσεις.. Στην Άνδρο όταν πήγε ο παππούς στα 1930 είχε ένα εργοστάσιο πάγου. Εμείς αυτό το βρήκαμε ερειπωμένο, αλλά υπήρχε όλη η αρχιτεκτονική του άθικτη. Το αναπαλαιώσαμε και το κάναμε “Μουσείο Λαογραφίας και Χριστιανικής Τέχνης της Άνδρου”. Προβάλει την ιστορία και τους ανθρώπους του νησιού. Κάθε χρόνο κάνουμε μία έκθεση σχετική , και γιορτές σχετικές, όπως είναι η γιορτή του λεμονιού, γιατί είναι γνωστό το λεμόνι της Άνδρου, το πόσο μυρωδάτο είναι , επίσης άλλη γιορτή είναι, οι δρόμοι του κρασιού , του τυριού και του ζυμωτού ψωμιού. Ο κόσμος έρχεται ,του αρέσει να διατηρείται η παράδοση και η ιστορία του τόπου. Το μουσείο χωρίζεται σε δύο μέρη, το ένα είναι το λαογραφικό, που δείχνει πως ήταν το Ανδριώτικο σπίτι , τα Ανδριώτικα επαγγέλματα, και υπάρχει και ένα κομμάτι σχετικό με τους αγιογράφους της Άνδρου, που ο σύζυγος μου ανακάλυψε. Τότε δεν τους ήξερε κανείς. Έχουμε και έναν χάρτη για το που θα μπορούσε να πάει κανείς και να δει τις αγιογραφίες αυτές. Το Μουσείο στεγάζεται στο παλιό παγοποιείο της Χώρας , αυτά τα εργοστάσια ανήκουν στην βιομηχανική αρχαιολογία, δηλαδή μαρτυρούν πως ήταν οι συνθήκες τότε, πως ήταν το εργοστάσιο, τι έκανε. Δεν είναι μόνο τα εκθέματα δηλαδή , είναι και το κτίριο που κάνει όλο το εγχείρημα ενδιαφέρον.»
«”Η Άνδρος είναι το μέρος όπου μπορώ να αναπνεύσω!” λέω σε ένα από τα βιβλία μου. Δηλαδή χαλαρώνουμε, σκεπτόμαστε, προγραμματίζουμε.»
«Πατρίδα είναι εκεί που ταιριάζεις..»
«Η πιο ισχυρή ανάμνηση των παιδικών χρόνων στην Άνδρο είναι τα άτυπα ραντεβού στην Λέσχη Ανδρίων. Δεν υπήρχε ραντεβού, δεν υπήρχε τίποτα , υπήρχε ένα νοητό ραντεβού και μαζευόμαστε όλοι στη Λέσχη, εκεί στο δρόμο και όποιος πέρναγε καθότανε. Οι αναμνήσεις μου είναι πολύ έντονες από την Λέσχη . Ήταν ένα σημείο σημείο συνάντησης με ωραία λουλούδια ..Παλαιότερα η Λέσχη Ανδρίων στεγαζόταν στο ισόγειο του κτιρίου Καμπάνη και απέναντι ήταν η αυλή με τις βουκαμβίλιες για γλυκό του κουταλιού.
Η ζωή είναι δημιουργία. Να έχεις ένα όραμα. Να βελτιώνεις. Να βάζεις στόχους.
Τώρα το ετήσιο άτυπο ραντεβού της Λέσχης, έχει αντικατασταθεί από τις συναντήσεις των ανθρώπων που έρχονται στο δικό μας Μουσείο. Βλεπόμαστε, όπως βλεπόμαστε τότε εκεί, στη Λέσχη.»
« Ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση που έχουμε αντιμετωπίσει είναι η πρόσφατη εμπειρία με τον κορονοϊό, όταν η κυβέρνηση μας είπε να κλείσουμε τα ξενοδοχεία, να πούμε στους ανθρώπους που ήταν μέσα να φύγουν, να ερημώσει το ξενοδοχείο, έχω ζήσει κι άλλες δυσκολίες στην ζωή μας, αλλά αυτό ήταν κάτι εξαιρετικά έντονο. Επίσης εκείνο το… όποιος θέλει μπορεί να ανοίξει . Άλλο ένα ερωτηματικό. Να ανοίξουμε ή να μην ανοίξουμε. Κάθε φορά όμως, κάτι μαθαίναμε από όλα αυτά, κάτι βελτιώναμε στο επόμενο βήμα. Δεν ξέρω, νομίζω πάντα προσπαθούσα να βρω κάτι χρήσιμο να εφαρμόσω.»
«Ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο που έχουμε στην δουλειά μας, είναι η πολύ καλή σχέση που έχουμε με τους συνεργάτες μας. Είναι μακροχρόνια σχέση, μπαίνουν νέοι, κάνουν οικογένεια.. αυτό δεν δημιουργεί μόνο σε μας μια καλή και μόνιμη συνεργασία, αλλά επηρεάζει θετικά και τους πελάτες μας, δημιουργώντας ένα οικογενειακό περιβάλλον.»
«Έχουμε ένα σλόγκαν , οι πελάτες μας έρχονται σαν ενοικιαστές , φεύγουν σαν φίλοι και επανέρχονται σαν οικογένεια. Έτσι το όραμα και η ιδέα μας υλοποιείται.»
«Ξυπνάω πάντα με ενθουσιασμό. Από το βράδυ ετοιμάζω την επόμενη μέρα. Μου δίνουν χαρά τα παιδιά μου , τα εγγόνια μου, οι φίλοι μου, που είναι βασικό κεφάλαιο στη ζωή μου, είναι οικογένεια, όπως και οι συνεργάτες που είναι μακροχρόνιοι.»
