Πρόεδρος της Οίας και διευθύνων σύμβουλος της NST Travel, ενός από τα μεγαλύτερα και πιο επιτυχημένα τουριστικά γραφεία του Αιγαίου. Ο νεαρότερος δήμαρχος που εκλέχτηκε σε αυτό το πόστο σε ηλικία 27 ετών, έχει το όραμα, αλλά και τον τρόπο, για την Οία του παρόντος και του μέλλοντος!
Συνέντευξη στην Ηρώ Τριγώνη
«Η εκλογή μου ήταν ένα όνειρο ζωής ενός ανθρώπου που μεγάλωσε στην Οία , έφυγε για τις σπουδές του, και γύρισε πίσω, να προσφέρει στον τόπο του. Ανταμείφθηκα με το μεγάλο ποσοστό της εκλογής μου. Έχω την ευθύνη ενός τόσο σημαντικού χωριού, όπως είναι η Οία, που αυτή τη στιγμή ψηφίστηκε το ωραιότερο χωριό στον κόσμο.»
«Εμείς ήμασταν μέχρι το 2010 ένας ξεχωριστός ΟΤΑ (Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης) , ένας ΟΤΑ πάρα πολύ πετυχημένος , ένας ΟΤΑ που κατάφερε στο βάθος χρόνου, αν και μικρή κοινότητα πληθυσμιακά , να είναι δεύτερος σε πόρους ευρωπαϊκών κονδυλίων. Μεγαλώσαμε σε ένα τόπο που όλοι δουλεύουν για το κοινό καλό. Όταν ενωθήκαμε με τον Δήμο ,αυτό χάθηκε. Γυρίζοντας από τις σπουδές μου είδα ότι κάποιοι άνθρωποι στην ηλικία μου, προσπαθούσαν να φτιάξουν έναν συνδυασμό, γιατί εμείς κατεβήκαμε ως ανεξάρτητος συνδυασμός, μπήκα τελευταίος εκεί. Δείξαμε ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε για τον τόπο, πιστέψανε σε μας οι άνθρωποι, γιατί όλοι μαζί είχαμε μια επαγγελματική καταξίωση μικρή ή μεγάλη, είχαμε μία πορεία, είχαμε κάποιες σπουδές.»
«Η ιστορία και η ανάμειξη μου με τα κοινά ξεκινάει από την ηλικία των δεκαπέντε χρόνων. Ήμουνα ο μικρότερος πρόεδρος στο Συμβούλιο Νέων σε όλη την Ελλάδα. Την αίτηση μου την έκανα την τελευταία μέρα, γιατί έκλεινε η προθεσμία της αίτησης 3 Ιανουαρίου κι εγώ έκλεινα τα δεκαπέντε, 1η Ιανουαρίου. Ήμουν επίσης εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Νέων. Στα φοιτητικά μου χρόνια, όταν σπούδαζα Πολιτικός μηχανικός, επίσης ασχολήθηκα με τα κοινά. Πάντα μ ενδιέφερε το κοινό καλό και θεωρώ ότι όλα αυτά ήταν εχέγγυα. Προέρχομαι επίσης από μια οικογένεια που ασχολούνταν με τα πολιτικά. Το ποσοστό της εκλογής ήταν εντυπωσιακό για μένα. Όταν σ ένα συνδυασμό είναι άνθρωποι από 26 έως 67 χρονών δεν περιμένεις να βγεις με τόσο μεγάλη διαφορά.»
«Ασχολούμαι με τα κοινά γιατί αγαπώ τον τόπο μου. Ένας τόπος ,όπως η Οία. Ξυπνάω και κοιμάμαι και λέω σε όλους ότι έχουμε γεννηθεί σε ευλογημένο τόπο. Όταν ο τόπος σου μετά, σου ζητά να ανταποδώσεις όλα αυτά που σου έχει δώσει, είσαι υποχρεωμένος να μπεις στον στίβο της πολιτικής, να διεκδικήσεις και να αποδώσεις. Αυτό για μένα ήταν απόφαση να ξαναγυρίσω και να ασχοληθώ με την αυτοδιοίκηση . Κάποια πράγματα τα θεωρούσα καταστροφικά για τον τόπο, με στενοχωρούσαν, όποτε όταν κάτι σε στεναχωρεί και θεωρείς ότι κάτι πάει να καταστραφεί, πρέπει να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς. Ήμουν ένα παιδί που ήδη είχε ξεκινήσει την καριέρα του, ήμουν ήδη αντιπρόεδρος στο Ελληνοιταλικό Επιμελητήριο και ήμουν υπεύθυνος του τουρισμού , όταν ήμουν 25 χρονών. Στο συμβούλιο δεν υπήρχε άλλος κάτω από 50 χρονών.»
«Στις εκλογές κατεβήκαμε χωρίς να τάξουμε τίποτα σε κανένα για ψηφοθηρικούς λόγους, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο κόσμος να μας εμπιστευτεί, για την αληθοφάνεια και για το ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε.»
«Η επιλογή μου να κατέβω στις εκλογές προερχόταν από την πραγματική αγάπη μου για την Οία , αλλά και για την νησιωτική Ελλάδα. Γιατί εμείς που μεγαλώνουμε και ζούμε σε νησιά, που φύγαμε να σπουδάσουμε, μείναμε στο εξωτερικό και ξαναγυρίσαμε πίσω, γυρίσαμε πίσω, γιατί αυτός είναι ο τόπος μας , αυτόν αγαπάμε και θέλουμε να τον υπηρετήσουμε»
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας νησιώτης που δεν ονειρεύεται καλύτερα πράγματα για το νησί του η για τα νησιά γενικά. Δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που μεγαλώνει στη Σαντορίνη, που η Σαντορίνη του προσφέρει τα πάντα επαγγελματικά, να μην ονειρεύεται καλύτερη παιδεία, όταν αυτός κάνει παιδιά ,καλύτερη ιατρική περίθαλψη, καλύτερες υποδομές.»
«Η επιτυχία είναι, να απολαμβάνει ο ντόπιος περισσότερο το νησί του από ότι το απολαμβάνει ο τουρίστας, και να το απολαμβάνει όλο το χρόνο..»
«Οι ντόπιοι μπορεί να μην απολαμβάνουν τις ομορφιές του τόπου τους ,όπως ένας επισκέπτης, αλλά ονειρεύονται ένα καλύτερο επίπεδο ζωής σε όλα. Αν το πρόβλημα δεν το δεις κατάματα, δεν θα το λύσεις ποτέ. Σαν αντιπρόεδρος των ξενοδόχων της Σαντορίνης, δεν έχω πει ποτέ για υπερτουρισμό. Αντίθετα πάντα έλεγα ότι ο κόσμος χρειάζεται την διαχείριση , ένα καλό προγραμματισμό, για να μπορέσει όλο αυτό να ανταποδώσει , να αποδώσει και να ανεβάσει το επίπεδο του ντόπιου κατοίκου. Από την πρώτη μέρα που ασχολήθηκα, έλεγα ότι ο ντόπιος κάτοικος πρέπει να απολαμβάνει τα προτερήματα του τόπου ,χωρίς να βρίσκει μπροστά του τα μεγάλα μειονεκτήματα της πόλης, π.χ η κίνηση. Δεν γίνεται να εγκαταλείπεις την Αθήνα για να μετακομίσεις στη Σαντορίνη και η κίνηση να είναι χειρότερη απ ότι στο Σύνταγμα. Η επιτυχία είναι, να απολαμβάνει ο ντόπιος περισσότερο το νησί του από ότι το απολαμβάνει ο τουρίστας, και να το απολαμβάνει όλο το χρόνο..»
«Το πιο δύσκολο θέμα που έχω να αντιμετωπίσω σαν πρόεδρος Οίας και δυστυχώς ο Δήμος δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια, μετά από όλες μας τις επισημάνσεις, και όλα μας τα έγγραφα ,είναι το θέμα εισροών κόσμου στην Οία. Λέμε ότι θέλουμε σωστό καταμερισμό από την κρουαζιέρα και πραγματικό υπολογισμό ανθρώπων που μπορεί να αντέξει η Οία εκτός των κάτοικων. Δεν μπορεί σε μια μέρα η Οία να σηκώσει συν 20.000 άτομα. Οπότε χρειάζεται σωστός καταμερισμός και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και κατά τη διάρκεια του μήνα .Το νησί πρέπει να το βλέπουμε σφαιρικά και όχι μόνο από την πλευρά που μας βολεύει».
«Η Σαντορίνη πλέον είναι ένα κοσμοπολίτικο μέρος. Όταν λοιπόν ο επισκέπτης έρχεται σ ένα κοσμοπολίτικο μέρος, είσαι υποχρεωμένος και οι υποδομές σου να είναι αντάξιες του ανταγωνισμού σου. Ο ανταγωνισμός σου είναι η Ίμπιζα, η Μαγιόρκα. Ο επιχειρηματίας λοιπόν προσπαθεί στο 120% για να καλύψει και το κενό της πολιτείας και της τοπικής αυτοδιοίκησης.»
« Εύχομαι να είμαι υγιής, να συνεχίζω να κάνω πράγματα που μ ευχαριστούν και πράγματα για το κοινό καλό. Θέλω επαγγελματικά να εξελίσσομαι συνέχεια ,να βρίσκω νέους παραγωγικούς τομείς, νέες επιχειρηματικές προκλήσεις και νέες μορφές και διόδους πάνω στον τουρισμό και όχι μόνο. Το επιχειρείν είναι μια έννοια που μου αρέσει πολύ. Σπούδασα πολιτικός μηχανικός, αλλά το επιχειρείν είναι αυτό που με κέρδισε.»
«Για την Οία το όραμα μου και η ευχή μου είναι να ξαναγυρίσει πίσω στις καλές εποχές ,όπως τότε που ήτανε κοινότητα. Να μπορέσει να ρυθμίσει τα προβλήματα της είτε είμαστε εμείς κοινοτικό συμβούλιο, είτε όχι, να μπορέσει η καθαριότητα να είναι σε υψηλά επίπεδα, να μπορέσει το πρόγραμμα πράσινης ανάπτυξης που το έχουμε εντάξει στο Υπουργείο Περιβάλλοντος να υλοποιηθεί και να είναι ένα Πράσινο χωριό, ένα χωριό προσβάσιμο για ΑΜΕΑ και ελπίζω να αρχίσουμε να σεβόμαστε περισσότερο τον τόπο μας και τα νησιά μας απ ότι σέβονται τα νησιά μας εμάς. Επίσης θα ήθελα η Οία, να μπορέσει να βρει πολιτικούς που θα σταθούν αντάξιοι στο ύψος τους και ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν ακόμα κι αν δεν είναι στην πρώτη γραμμή και στο φως της δημοσιότητας.»
«Γεννήθηκα στην Αθήνα με δύο γονείς που είχαν καταγωγή απ την Σαντορίνη, είχαμε ένα μικρό ξενοδοχείο τότε εδώ. Όταν εγώ πήγαινα σχολείο μετακομίσαμε στην Σαντορίνη , στην Οία . Πήγα στο Δημοτικό σχολείο της Οίας. Πήγα γυμνάσιο και Λύκειο στα Φηρά. Πέρασα στο πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδος και σπούδασα εκεί Τεχνολόγος Πολιτικός μηχανικός.»
«Τότε αυτό το νησί ήταν τελείως διαφορετικό .Είχε πολύ τουρισμό, αλλά πολύ μικρότερη περίοδο τουρισμού. Οι ντόπιοι κάτοικοι ήταν πολύ λιγότεροι. Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια να μεγαλώνουμε σαν μια κοινή οικογένεια και παρέα , υπήρξαν μέρες που ήταν δύσκολες για τους γονείς μας, εμείς παιδιά τότε δεν τα καταλαβαίναμε, μέρες που μπορεί να είχε αρρωστήσει το παιδί σου και το κέντρο υγείας να είχε δύο γιατρούς. Ή να είναι πενήντα και σαράντα παιδιά στο σχολείο ,να είναι τριθέσιο ,να αρρωσταίνει ο ένας δάσκαλος και να μένει με δύο δασκάλους. Εγώ έχω μείνει στη ζωή μου για μια βδομάδα με έναν δάσκαλο, σε ένα ολόκληρο σχολείο. Πράγματα που δεν νομίζω ότι κάποιος στην ηλικία μου θα πιστέψει ότι έχουν γίνει στην Σαντορίνη.»
«Πολύ γλυκιά ανάμνηση όλα εκείνα τα χρόνια. Ωραία και οικογενειακά χρόνια. Μεγάλωσα σε μια κοινωνία που ένοιωθα ελεύθερος. Από πολύ μικρή ηλικία μπορούσα να είμαι έξω, να κάνω βόλτες, να παίζω με τους φίλους μου ποδόσφαιρο και να μου φωνάζει η γειτόνισσα ότι με ψάχνει η μάννα μου. Πραγματικά μεγάλωσα σ ένα χωριό που ήταν μια μεγάλη οικογένεια. Με ανθρώπους μεγάλους και μικρούς σε ηλικία, τώρα υπάρχουν εξήντα και εκατό παιδιά, τότε με 7000 κατοίκους στη Σαντορίνη ..και οι γέροι ήταν φίλοι μας..Ήταν οι φίλοι μας και ήμασταν τα παιχνίδια τους στην πλατεία του χωριού.»
«Μία πολύ σημαντική προσωπικότητα για την μνήμη κάθε παιδιού που μεγάλωσε στην Οία τότε – κάποιος άνθρωπος που έχει μεγαλώσει στην Αθήνα , ίσως δεν το πιστέψει ποτέ- ήταν ο Αριστείδης ο Αλαφούζος. Ο κ. Αριστείδης μεγάλωσε στην Οία και έφυγε τα φοιτητικά του χρόνια και δεν γύρισε πίσω. Όταν γύριζε στον τόπο του , πάντα ερχόταν και καθόταν με τα παιδιά. Εμείς δεν ξέραμε ποιος είναι. Ξέραμε πως είναι ο κ. Αριστείδης που κάνει τζόκινγκ και έρχεται μαζί μας. Η αγάπη του για τα παιδιά ήταν τόσο μεγάλη που ήξερε το κάθε παιδί με το μικρό του όνομα, τι έκανε ,ήξερε ο παππούς στην πλατεία ποιος είναι, ήξερε ο νέος τι δουλειά κάνει, ήξερε αν του μεσήλικα η δουλειά πήγαινε καλά ή όχι. Αγαπούσε τόσο πολύ τον τόπο του ,που ερχόταν Σαββατοκύριακο παρά Σαββατοκύριακο και πέρναγε όλη τη μέρα με τους συγχωριανούς του. Την ίδια περίοδο στην Αθήνα πήγαινε με δύο μηχανές μπροστά και με ιδιωτική ασφάλεια στο αμάξι του..»
«Και μόνο οι ιστορίες που αφηγούνταν ο κ. Αριστείδης στους νεώτερους ήταν ένα πάρα μα πάρα πολύ μεγάλο ανοιχτό βιβλίο. Ανέκαθεν μου άρεσε να κάθομαι με δύο είδη ανθρώπων και να ακούω ιστορίες τους, με επιχειρηματίες και με πολιτικούς. Ας πούμε , ερχόταν πολύ συχνά εδώ ο Γιώργος ο Ανωμερίτης , τότε Υπουργός Ναυτιλίας, πάντα μου άρεσε ν ακούω τις ιστορίες του. Πάντα μου άρεσε να πηγαίνω στην κοινότητα να βλέπω τι γίνεται και πως γίνεται. Ήμουνα από τα παιδιά που ήθελα να είμαι «μικρομέγαλο», να είμαι εκεί, να ακούω , να μαθαίνω, να παίρνω μέρος στις συζητήσεις , είχα αυτό το κακό. Δεν άκουγα μόνο, ήθελα να συμμετέχω κιόλας.»
«Ο άνθρωπος δουλεύει πάντα με πρότυπα. Γεννήθηκα σε μια οικογένεια, κι αυτό είναι το μεγάλο μου εχέγγυο, που πάντα μας είχε μέσα στις οικογενειακές συζητήσεις, πάντα μας είχε σε όλα τα φιλικά τραπέζια. Δεν ήμασταν τα παιδιά που μεγαλώσαμε σε μια γυάλα. Ποτέ δεν μας έκοψαν τα φτερά».
«Η φοιτητική ζωή είναι ο παράδεισος του ανθρώπου. Η οικογένεια σου δίνει τα πάντα μέχρι τη μέρα που θα γίνεις φοιτητής. Δεκαοκτώ και ένα που θα πας στο δικό σου σπίτι, από κει και πέρα φαίνεται τι άνθρωπο έχει πλάσει η οικογένεια. Πέρασα υπέροχα φοιτητικά χρόνια στην Πάτρα. Ήμουν φοιτητής όταν ξέσπασε η κρίση και εγώ ζούσα σε δύο διαφορετικούς κόσμους . Σ έναν κόσμο ,που ήταν η Πάτρα, ξύπναγα το πρωί να πάρω τον καφέ την τυρόπιτα και μετά από δύο ημέρες το μαγαζί αυτό είχε κλείσει , του το είχαν κατασχέσει, ζούσα στην Πάτρα που όταν πρωτοπήγα ζούσε 24 ώρες το 24ωρο σαν την Αθήνα και την Ν. Υόρκη και μετά τα μαγαζιά κατάντησαν ν ανοίγουν 3 μέρες. Ζούσα με συμφοιτητές μου που οι γονείς τους χάνανε κάθε μέρα την δουλειά τους, ένας- ένας με την σειρά και από την άλλη ζούσα την Σαντορίνη, όπου εκεί ήταν όλη η οικογένεια μου και την οποία η κρίση δεν χτύπησε τόσο πολύ. Ανάμεσα σε δύο κόσμους 2010-2015.»
«Γυρίζω Σαντορίνη το 2014 και ασχολούμαι με το NST TRAVEL. Aρχίζω να ταξιδεύω. Ένα από τα πρώτα ταξίδια η Ρωσία. Ένα παιδί 22 χρονών μόνο του πηγαίνει στην Ρωσία να προωθήσει την Σαντορίνη. Αναλαμβάνω όλη την εξωστρέφεια του NST Travel , το NST τότε ήταν ένα μικρό ταξιδιωτικό γραφείο, ταξιδεύω σε τουλάχιστον 10 εκθέσεις το χειμώνα και το καλοκαίρι επιστρέφω στην Σαντορίνη και δουλεύω στο γραφείο. Μέχρι που έγινε ένα δυνατό γραφείο.»
«Αν ένα πρόβλημα δεν το δεις κατάματα, δεν θα το λύσεις ποτέ!»
«Επειδή είμαι πολύ επίμονος άνθρωπος και άνθρωπος που όταν του μπει κάτι στο μυαλό ,δεν παίρνει από λόγια, για όλες μου τις αποφάσεις δεν έχω μετανιώσει. Τις αποτυχίες τις συναντάς στην καθημερινότητα..Αποτυχίες στην δουλειά, στην τοπική αυτοδιοίκηση, αποτυχίες που σε λυγίζουν, αποτυχίες που είναι μικρές, αλλά τόσο ισχυρές που σε κάνουν να πεις, μα αξίζει αυτό που κάνω;»
«Το πιο δυνατό πράγμα για έναν εγωιστή άνθρωπο, είναι να καταλάβει, είναι ν αρχίσει να καταλαβαίνει ότι και αυτός κάνει λάθη και σφάλματα και το σφάλμα το βλέπει μετά από λίγο κατάματα για να μπορέσει να βρει την σωστή λύση. Πολλές φορές για απλά πράγματα , επαγγελματικά ή για το καλό της κοινότητας έχω φτάσει στα όρια με ανθρώπους οι οποίοι ήταν φίλοι μου, πολλές έχω φτάσει στο σημείο να πω , δεν υπάρχει λύση, όμως κοιτώντας πίσω, βλέποντας σφαιρικά το πρόβλημα και την αποτυχία, με καθαρό μυαλό βρίσκω πάντα τη λύση. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει στην επαγγελματική ή στην πολιτική ζωή του ανθρώπου το « δεν γίνεται»! Όλα είναι τι μπορεί και τι θέλει ο άνθρωπος.»
«Όταν κάποιος ασχολείται με πολλά, πολλές φορές ζει σε μια πλάνη. Όταν επαγγελματικά αναπτύσσεις κάτι , λες αυτό είναι το παιδί μου, δεν μπορώ να το αφήσω ποτέ. Έχω θυσιάσει πράγματα για την δουλειά. Η προηγούμενη μου σχέση νομίζω θυσιάστηκε για την δουλειά. Λες ότι έχω μισή ώρα κενό, αλλά αυτή την μισή ώρα έχεις ξεχάσει ότι έχεις ένα τελευταίο ραντεβού στο γραφείο και φεύγεις απ την κοινότητα να πας στο γραφείο και στήνεις τον άνθρωπο στην προσωπική σου ζωή. Οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν. Άρα όλοι είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στον εαυτό μας να καταλαβαίνουμε ότι χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για εμάς, για την ψυχική μας υγεία , την ψυχική μας ηρεμία, για το καλό μας, γιατί θα μας δώσει δύναμη να παλέψουμε τα προβλήματα. Εγώ ζούσα στα 26,27 μου σε μια σφαίρα του παραλογισμού. Θεωρούσα ότι έπρεπε να δουλεύω είκοσι ώρες. Φανταστείτε όλο το χρόνο να είμαι με μια βαλίτσα για να φέρω πελάτες. Θυσίασα ένα ταξίδι στην Κούβα γιατί με κάλεσε ένας πελάτης στο Ισραήλ. Αυτό καμία γυναίκα δεν μπορεί να «χωνέψει» και να το συγχωρήσει.»
«Επειδή αυτή η ζωή είναι πολύ ωραία ,αλλά και πολύ σύντομη, πρέπει να υπολογίζουμε χρόνο για εμάς.»
«Ο προσωπικός χρόνος του ανθρώπου είναι ιερός και είμαστε υποχρεωμένοι όλοι απέναντι στον εαυτό μας να τον τηρούμε στο ακέραιο. Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος κι ένας άνθρωπος με καθαρό μυαλό κάνουν τις καλύτερες μπίζνες.»
