Κόλλησε το “μικρόβιο” του βόλεϊ και του Φοίνικα από την μητέρα του Σοφία που ήταν στο Διοικητικό Συμβούλιο της ομάδας που “ανέβηκε” για πρώτη φορά στην Α Εθνική την περίοδο 2009-2010.
Με την είσοδο του Δημήτρη Παλιόπορτα εκείνη αποχώρησε, ο Ζαννής όμως παρέμεινε και λίγο λίγο άρχισε να προσφέρει όπου τον χρειάζονταν ο Σύλλογος. Στα τμήματα υποδομής, στις ομάδες όλων των κατηγοριών αλλά και στην πρώτη ομάδα σαν Ball Boy. Στην συνέχεια ήταν παρόν σε όλες τις προπονήσεις. “Βρέξει χιονίσει” βοηθούσε πρόθυμα όπου τον είχαν ανάγκη και πάντα με το χαμόγελο. Είναι σίγουρο ότι έχει “καταγράψει τα περισσότερα χιλιόμετρα” από οποιοδήποτε άλλον στη υπηρεσία του Συλλόγου που αγαπά και υπηρετεί.
Τα τελευταία χρόνια “θήτευσε” δίπλα στον Αντώνη Ζακχαίο και όταν εκείνος προβληματίστηκε με την επικινδυνότητα του κορονοϊού, ανέλαβε τις δύσκολες αποστολές συνοδεύοντας την ομάδα μέχρι και την θριαμβευτική κατάκτηση του League Cup.
Ομολογουμένως τα κατάφερε μια χαρά με την βοήθεια του φυσικοθεραπευτή Τζέιμς Νεόφυτου. Επιβράβευση της συνέπειας, της αγάπης και της αφοσίωσής του ήταν η κλήση του από τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο να συμμετάσχει και να βοηθήσει στην προετοιμασία και τους αγώνες της Εθνικής ομάδας ανδρών.
Αυτή η κλήση του Ζαννή στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αποτελεί δικαίωση και τιμή σε ένα παιδί που χωρίς να έχει παίξει βόλεϊ, ζει και αναπνέει γι αυτό, είναι ιδιαίτερα αγαπητός μεταξύ των παικτών όλων των ομάδων και προσφέρει πάντα σε ότι του ζητηθεί με αφοσίωση και συνέπεια.
Μπράβο Ζαννή!!!!
