Οι φετινές επιτυχίες τόσο των κορασίδων του ΑΟ Άνδρου, όσο και των παίδων, δεν ήταν φωτοβολίδα. Δεν ήταν σύμπτωση, ή μια τυχαία συγκυρία.
Η κατάκτηση του πρωταθλήματος Κυκλάδων από τις κορασίδες η άξια συμμετοχή των παίδων στον τελικό με την ΑΕ Σαντορίνης αλλά και το πρωτάθλημα παγκορασίδων που κατακτήθηκε πριν δύο χρόνια (φωτό) είναι επιτυχίες που έρχονται μέσα από την σκληρή δουλειά που καταβάλλουν άπαντες στο νησί, από τους αθλητές, προπονητές, μέχρι και τους γονείς, ώστε ο σύλλογος να μπορέσει να είναι ανταγωνιστικός, κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που προπονείται.
Δύσκολες γιατί η ομάδα ως γνωστόν δεν έχει ένα κλειστό γυμναστήριο να προπονείται υπό κανονικές συνθήκες.
Βέβαια τα οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως ο ΑΟ Άνδρου ακόμα κι έτσι, έχει κάνει πολύ μεγάλα μπασκετικά βήματα, βαδίζοντας προς το δρόμο των επιτυχιών, με μαθηματικό τρόπο.
Εδώ λοιπόν τίθενται τα εξής ερωτήματα:
Γιατί αυτά τα παιδιά να προπονούνται σε εξωτερικούς χώρους και να πρέπει να προσαρμόσουν το πρόγραμμά τους, ανάλογα με τα καιρικά φαινόμενα;
Γιατί να μην έχουν και αυτά με τη σειρά τους έναν χώρο, που να μπορούν τόσο οι αθλητές, όσο και οι προπονητές να κάνουν σωστά τη δουλειά τους;
Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν, ώστε αυτό το έργο στην Άνδρο, να πάρει σάρκα και οστά και επιτέλους οι νέοι αθλητές του νησιού, η νεολαία που θέλει να αθληθεί, να μην έχει ένα χώρο με όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και όπως καταλαβαίνετε τις περισσότερες φορές ρητορικά.
Εμείς από την πλευρά μας μπορεί να μην έχουμε κάποια αρμοδιότητα πάνω σε αυτό το κομμάτι, ωστόσο μπορούμε μέσω της γραφής μας, να αναδείξουμε ξανά και ξανά το μείζον πρόβλημα, που ταλανίζει εδώ και χρόνια τους κατοίκους της Άνδρου.
Οι αρμόδιοι θα πρέπει να προβληματιστούν περισσότερο από κάθε άλλη φορά, βλέποντας το μπάσκετ της Άνδρου να «ψηλώνει» και αυτοί απλά να στέλνουν συγχαρητήριες κάρτες, χωρίς να πράττουν το αυτονόητο.
Ποιο είναι αυτό; Κλειστό γήπεδο μπάσκετ στην Άνδρο… ΧΘΕΣ.
