«Θα έρθουν λογαριασμοί που δεν θα μπορούμε να τους καλύψουμε. Τα χρέη είναι δυσβάσταχτα με συνέπεια να υπάρχει αβεβαιότητα στον κλάδο μας, αλλά και στον καταναλωτή ο οποίος περιορίζεται πλέον μόνο στα απολύτως απαραίτητα» τονίζει ο Πρόεδρος του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου Νάξου, Νίκος Κουτελιέρης. Την ίδια στιγμή επισημαίνει πως τα λουκέτα στις επιχειρήσεις δεν έχουν τέλος, ενώ τα «χαστούκια» στον κλάδο είναι απανωτά.
Συνέντευξη στον Λάμπρο Δεμερτζή
Φαίνεται ότι η ακρίβεια ήρθε για να μείνει και φαίνεται επίσης ότι η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών μειώνεται, παρά το γεγονός ότι υπήρξε ανακοίνωση από την κυβέρνηση ότι έχει ενισχυθεί το εισόδημα των πολιτών. Εσείς πώς το βλέπετε στην αγορά αυτό κύριε Κουτελιέρη;
Ο μικρομεσαίος επαγγελματίας τρώει απανωτά χαστούκια, ξεκινώντας από την οικονομική κρίση της περασμένης δεκαετίας που είχαμε στην χώρα μας. Μετά ήρθε ο κορονοϊός και τώρα σαν κερασάκι στην τούρτα και δεν ξέρουμε που θα καταλήξει όλο αυτό είναι η ενεργειακή αυτή κρίση, η οποία επηρεάζει από τα λειτουργικά κόστη ενός μικρομεσαίου μέχρι πρώτες ύλες, μέχρι τα πάντα. Είναι ένας τομέας ο ενεργειακός ο οποίος μέσω των καυσίμων, μέσω του ηλεκτρικού που η κινητήριος δύναμη είναι η ενέργεια έχει επηρεάσει τα πάντα στα λειτουργικά κόστη. Εμείς λοιπόν σαν επαγγελματίες, δεν έχουμε καταλάβει ένα πράγμα. Πώς λειτουργεί αυτή η ρήτρα αναπροσαρμογής στους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Υπάρχει μια αβεβαιότητα στη δουλειά μας, δεν ξέρουμε αν αύριο ο λογαριασμός που θα μας έρθει θα είναι φουσκωμένος, θα είναι ελαφρυμένος, ποιά είναι αυτή η βοήθεια που θα πάρουμε από το κράτος έτσι ώστε να απαλύνει λίγο αυτή την κατάσταση και πουλάμε σήμερα ένα προϊόν -ας πούμε 10 δραχμές σε μια φυσιολογική τιμή- και αύριο θα μας έρθουν οι λογαριασμοί οι οποίοι δεν θα ξέρουμε σε τι ύψος θα είναι. Υπάρχει λοιπόν μια αβεβαιότητα σε ό,τι αφορά τον κλάδο του μικρομεσαίου επαγγελματία και αυτή η αβεβαιότητα υπάρχει και στον καταναλωτή. Ο καταναλωτής πλέον έχει περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα έξοδα.
Άρα το λιανεμπόριο είναι ο πρώτος τομέας που πλήττεται, εφόσον τα απολύτως απαραίτητα μπορεί να είναι τα βασικά είδη διατροφής και ανάγκης.
Ακριβώς. Ακόμα οι γιορτές πήγανε στράφι, την περίοδο των εκπτώσεων επίσης την είχε προλάβει η ενεργειακή κρίση και είχε φανεί ότι και αυτή θα πάει στράφι και να λέμε εμείς οι νησιώτες εδώ δόξα τον θεό που είμαστε σε τουριστικό νησί και αύριο μεθαύριο έχουμε μπροστά μας το καλοκαίρι. Να λένε έστω, ας περιμένουμε το καλοκαίρι να δουλέψουμε. Οι άλλοι συνάδελφοι επαγγελματίες στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, πρέπει να έχουν τεράστιο πρόβλημα.
Θα μπορούσε η κάλυψη της ρήτρας αναπροσαρμογής που γίνεται για τους αγρότες στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, να γίνει και σε επαγγελματίες στο λιανεμπόριο; Γιατί προφανώς και εσείς το ρεύμα το χρησιμοποιείτε πολύ. Θα μπορούσε να είναι ένα μέτρο ώστε να μειωθεί λίγο το κόστος το δικό σας;
Αυτά τα μέτρα είναι πάντα καλοδεχούμενα αλλά δεν φτάνουν για να καλύψουν αυτές τις καινούριες ανάγκες που έχουν προκύψει. Είναι μια ασπιρίνη στον καρκινοπαθή. Εγώ έτσι θα το χαρακτήριζα. Οπότε καλό είναι να δίνονται αλλά να φτάνουν και σε ένα ύψος που θα μπορέσει ένας επαγγελματίας να συμψηφίσει αυτήν την άνοδο που έχει στα λειτουργικά του κόστη με αυτή την ρήτρα αναπροσαρμογής που θα κάνει το κράτος. Εγώ σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι θα φτάσει αυτά τα επιπλέον έξοδα.
Μιλάμε και για προϊόντα που έχουν να κάνουν και με την υπόδηση, ένδυση, λιανεμπόριο γενικότερα. Σημαίνει ότι δεν πωλούνται, μένει στοκ και έτσι δεν μπορεί να αγοράσει καινούρια προϊόντα για να βάλει στην βιτρίνα του κάποιος. Ολο αυτό δημιουργεί χρέη σε κάποιες επιχειρήσεις, έτσι δεν είναι;
Μια ζωή χρεωμένες είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θέλετε με εισφορές, θέλετε από δάνεια, θέλετε από λειτουργικά κόστη; Είναι άξιο απορίας πως κάποιοι συνεχίζουν και είναι λειτουργικοί, γιατί πλέον πάμε για τα προς το ζην, δεν πάμε για να βγάλουμε και να βάλουμε και στην άκρη. Σας λέω τρία απανωτά χαστούκια έχει φάει την τελευταία δωδεκαετία ο ελεύθερος επαγγελματίας άνευ προηγουμένου. Πολλά είναι τα λουκέτα που έχουν μπει και ακόμα συνεχίζουν να μπαίνουν. Δεν έχει σταματημό αυτή η κατάσταση.
Επομένως η ενεργειακή κρίση θα κάνει της δικές σας αγορές πιο ακριβές και η ακρίβεια αυτή θα καταλήξει στον καταναλωτή επίσης.
Μα για αυτό σας λέω ότι η αβεβαιότητα η δική μας που υπάρχει, έχει επέκταση και στον καταναλωτή. Γιατί σου λέει ο καταναλωτής ότι θα περιοριστώ στα απολύτως απαραίτητα να έχω στο σπίτι μου και θα κόψω ένα ρούχο, ένα παπούτσι, το κάτι επιπλέον το οποίο μπορώ να το πάρω και ένα μήνα αργότερα. Είναι μια αλυσίδα της οποίας δυστυχώς το μεγαλύτερο βάρος πέφτει πάνω στον μικρομεσαίο επαγγελματία. Και αυτός είναι ένας εν δυνάμει καταναλωτής.
Ο κύριος Οικονόμου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε ότι τέτοια κρίση δεν έχει ξανά αντιμετωπίσει η παγκόσμια αγορά από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Καμία κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να μηδενίσει αυτή την ακρίβεια που σημαίνει ότι κανείς δεν ξέρει το τέλος. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι τι μέτρα στήριξης θα μπορούσαν να έχουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Γιατί εσείς καλά τα είπατε ότι μπορεί να περιμένουμε ένα καλοκαίρι για να δουλέψουμε αν βέβαια όλα πάνε καλά και δεν έχουμε στραπάτσα. Τι είδους ενίσχυση μπορεί να περιμένει ο επαγγελματίας από το κράτος, σε ποιο βαθμό και τομέα;
Η προτεραιότητα είναι η φοροελάφρυνση στα καύσιμα. Από εκεί ξεκινάνε όλα, θα βοηθήσει και τον αγρότη και τον μικρομεσαίο επαγγελματία του εμπορίου. Η κυβέρνηση κρατά μια στάση αδιαλλαξίας σε αυτό το κομμάτι, δεν θέλει να μειώσει. Είναι απαράδεκτο αυτή την στιγμή οι Κυκλάδες να πληρώνουν τα ακριβότερα καύσιμα σε όλη την Ελλάδα- φτάνουμε στα 2,025 – 2,028 το λίτρο της αμόλυβδης, είναι απαράδεκτη κατάσταση. Πάντα είχαμε μια διαφορά με την Αθήνα, 0,30 με 0,40 λεπτά, για ποιο λόγο; Δεν το έχει εξηγήσει κανένας μέχρι στιγμής αυτό. Γιατί οι Κυκλάδες έχουν τέτοια διαφορά τιμής; Η πρώτη εκτίμηση είναι γιατί υπάρχει μεγάλη φορολογία στα καύσιμα. Να μειώσει λοιπόν τον φόρο των καυσίμων και εν συνεχεία να μειώσει και τους φόρους σε άλλα προϊόντα όπως τα τρόφιμα, να μειώσει το ΦΠΑ, είναι ένα πάγιο έτοιμα του εμποροεπαγγελματία αυτές οι μειώσεις. Αλλά δυστυχώς βλέπουμε ότι υπάρχει αδιαλλαξία και δεν ελπίζουμε σε κάτι από αυτά παρά μόνο σε ασπιρίνες όπως είπα και πριν. Τύπου μικροεπιδοτήσεις, ρήτρες αναπροσαρμογής και κάτι τέτοια πράγματα τα οποία δεν φτάνουν για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.
