1ο βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης σε μαθήτρια του γυμνασίου Γαυρίου Άνδρου
Ο Δήμαρχος Άνδρου, Θεοδόσης Σουσούδης, και η Σχολική Επιτροπή Παιδείας του Δήμου συγχαίρουν τη μαθήτρια της Γ Τάξης του Γυμνασίου Γαυρίου, Ζωή Καραμπεσίνη, για την σπουδαία διάκριση που έλαβε και της εύχονται καλή πρόοδο. Συγκεκριμένα, η Ζωή Καραμπεσίνη, βραβεύθηκε στα πλαίσια του Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης με την επωνυμία «ΑΘΛΟΝ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΛΕΝΑ ΣΤΡΕΦΗ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑ» για το καλύτερο λυρικό ποίημα, εμπνευσμένο από το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, τον οποίο προκήρυξε ο Δήμος Μαρτυρικής Πόλης Καλαβρύτων και ο οποίος απευθύνεται σε μαθητές Α/θμιας , Β/θμιας και φοιτητές Γ/θμιας Εκπαίδευσης.
Η συμμετοχή της με τίτλο «Τη μέρα που σβήστηκαν τα χρώματα» κέρδισε το πρώτο βραβείο μέσα σε εκατοντάδες συμμετοχές δημόσιων και ιδιωτικών Γυμνασίων της Ελλάδας και της Ομογένειας.
Το βραβευμένο ποίημα της Ζωής:
ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΒΗΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
Εκείνη την ημέρα που σβήστηκαν τα χρώματα,
αντί για σπίτια μείνανε κουφάρια με καπνό.
Αντί γι’ αμέριμνα περήφανα πουλιά,
στον ουρανό πετούσανε στάχτες ζωής και μόχθου.
Σαν να μην έβλεπε ο Θεός τ’ άδικο και το μαύρο,
σαν να ’χε στρέψει αλλού το βλέμμα του το θείο.
Όσα ο άνθρωπος ν’ αντέξει δεν μπορεί,
όσα ο πόλεμος μπορεί να καταστρέψει,
σε σχέδιο φθονερό κι απάνθρωπο στριμώχτηκαν
κι αδειάστηκαν με μίσος, πάνω σ’ αθώο τόπο.
Πόσο φόβο κι αγωνία να χωρέσει ένα σχολειό,
που σε γέλια και χαρές ήταν πάντα μαθημένο…
Ποτίστηκαν οι τοίχοι του με κλάμα κι οδυρμό,
μπροστά στης φλόγας τ’ ανελέητο γιγάντωμα
και στων κατακτητών την άγρια χλεύη.
Εκείνη την ημέρα που σβήστηκαν τα χρώματα,
έγιναν πέτρα οι ψυχές των γυναικών
απ’ της πικρής τους μοίρας την εκδίκηση.
Στον κόρφο τους κρυβότανε ο τρόμος των παιδιών
κι αυτές, σκιές απόκοσμες στα δυο κομμένες,
αναζητούσαν την τραχιά, την τραγική αλήθεια.
Των όπλων η φρικτή απειλή τους βάρυνε το βήμα
Ο δρόμος ως το λόφο φαινόταν μακρινός
Μέχρι που στο καμπαναριό,
του ρολογιού οι δείκτες το νέο τους μαρτύρησαν…
με το σταμάτημά τους.
Ποιος άνδρας , ποιος πατέρας και ποιος γιος;
Προδομένα κορμιά, δικασμένα σε σιωπή αιώνια
Και τούτη η γη, ποτέ της δεν το ζήτησε κι ούτε το θέλει ακόμα,
απ’ των ανθρώπων της το αίμα να πνιγεί,
μήτε στα σπλάχνα της τον πόνο τους να κλείσει.
Μα του πολέμου τ’ άδικο, ποτέ δεν άκουσε φωνές,
ποτέ δε λύγισε στην όψη του παιδιού, στην αγωνία της μάνας…
Ποτέ δεν τίμησε του αθώου τη ζωή, τον κόπο του, το βιος του.
Μονάχα λεηλάτησε, αφάνισε, ταπείνωσε με φρίκη.
Κι όπως εκεί, στη Ράχη του Καππή, σταυρούς στο χώμα φύτεψε,
έτσι παντού και πάντα παγερά, βρυχάται και ρημάζει.
Εκείνη την ημέρα που σβήστηκαν τα χρώματα,
ίσως δυο λέξεις πρόλαβαν στα γρήγορα να πουν
πριν ο θάνατος για πάντα τους χωρίσει…
Ίσως… «αντίο», «σ’ αγαπώ», «περίμενέ με»…
Ίσως … «φοβάμαι», «να προσέχεις τα παιδιά»…
Κι έπειτα σούρουπο βαρύ κι αντάρα!
Μνήμες σκληρές γι’ αυτούς που πίσω μείνανε
και μια κουβέρτα, του σπιτιού παρηγοριά, για ‘κείνους που χαθήκαν.
Η απονομή των βραβείων έγινε στο Πολυδύναμο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Καλαβρύτων, σε επίσημη τελετή, στις 12 Δεκεμβρίου 2024, όπου η μαθήτρια παρέλαβε το βραβείο της, μαζί με άλλους διακριθέντες μαθητές και φοιτητές.
Το Δημοτικό Σχολείο Γαυρίου συμμετείχε με την Ε’τάξη και τον Διευθυντή του σχολείου, κ.Καστραντά Κωνσταντίνο στο 1ο Μαθητικό Συνέδριο του «Διεθνούς Δικτύου Εκπαίδευσης για την Αειφορία: Από τη Μυθολογία στο Διάστημα – Myth2space» με τίτλο «O κόσμος ο μικρός, ο μέγας!» ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» στις 6, 7 και 8 Δεκεμβρίου 2024.Τα παιδιά 140 σχολείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό παρουσίασαν τις εργασίες τους από τη συμμετοχή τους στο Δίκτυο. Ιδιαίτερα δυναμική ήταν η συμμετοχή του Δημοτικού Σχολείου Γαυρίου με την εξαιρετική δουλειά που παρουσίασε.
