Στην παρέμβασή του στη Βουλή στις 15/11/2018, ο Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Εύβοιας και τέως Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, Β. Αποστόλου, κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών για την κύρωση πράξεων νομοθετικού περιεχομένου είπε τα παρακάτω:
“Ζήτησα τον λόγο για να αναφερθώ σε δύο ζητήματα. Το πρώτο αφορά στους πληγέντες τόσο στο Μάτι όσο και στη Μάνδρα. Και το δεύτερο είναι η τροπολογία για την επίσπευση έκδοσης οικοδομικής ανέγερσης ή επισκευής κτισμάτων στο Μάτι που επλήγησαν από τις πυρκαγιές του Ιουλίου του 2018 , που πριν την έναρξη της σημερινής συζήτησης κατέθεσε ο Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, ο κ. Φάμελλος.
Αγαπητοί συνάδελφοι, οι εκατό νεκροί στο Μάτι και οι είκοσι νεκροί στην Μάνδρα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ούτε για γκρίνιες ούτε και για συγκρίσεις σχετικά με το τι συμβαίνει στις άλλες χώρες. Αυτό που οφείλουμε, πέραν της μνήμης, είναι να απαντήσουμε με συγκεκριμένες ενέργειες για πολλά πράγματα. Η επόμενη ημέρα, είπε ο Πρωθυπουργός μας, για το Μάτι και γενικά για την πολιτική προστασία, πρέπει να είναι τέτοια που να μην έχει σημείο αναφοράς στην προηγούμενη. Αναφέρθηκε ο Πρωθυπουργός σε είκοσι παρεμβάσεις. Δρομολογούνται πολλές ήδη.
Θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτήν της πρόληψης, η οποία πρέπει να γίνεται σε δύο επίπεδα: στην προ του επεισοδίου, είτε πυρκαγιάς είτε πλημμύρας και στην επόμενη του επεισοδίου. Διότι δεν μπορεί να μην απαντήσουμε στο μεγάλο πρόβλημα που έχει το μοντέλο δασοπυρόσβεσής μας, ιδιαίτερα όταν η πρόληψη είναι το πιο αδύνατο σημείο.
Άρα, λοιπόν, χρειάζεται εκεί να επανεξετάσουμε τα πράγματα; Δεν μπορεί η Δασική υπηρεσία να μην είναι παρούσα όταν το αντικείμενό της καταστρέφεται, ούτε οι κάτοικοι στις ορεινές περιοχές όταν βγαίνει καπνός από το δάσος, να κοιτάνε τον ουρανό αν έρχεται το ελικόπτερο, αν έρχεται το αεροπλάνο; Πρέπει λοιπόν να το δούμε αυτό.
Όπως πρέπει να δούμε και την επόμενη ημέρα από πλευράς πρόληψης, διότι η υποχρέωση κήρυξης αναδασωτέων είναι μια πράξη, η οποία έρχεται κατευθείαν από το άρθρο 112 του Συντάγματος και δεν επιτρέπει εκπτώσεις, διότι αν υπάρξουν θα βιώνουμε ξανά και ξανά αυτά που συνέβησαν στην Μάνδρα.
Θέλω όμως, να αναφερθώ ιδιαίτερα στη τροπολογία που αφορά το Μάτι. Η Κυβέρνηση επισπεύδει τις διαδικασίες αποκατάστασης. Συμφωνώ. Όμως έχω την άποψη ότι σε θέματα που θίγουν το περιβάλλον ή περιβαλλοντικού χαρακτήρα, πρέπει να τα προσεγγίζουμε κατά τέτοιο τρόπο, που να μην δημιουργούν τετελεσμένα, τα οποία ενδέχεται αύριο-μεθαύριο να κριθούν αντισυνταγματικά.
Καταθέτω, λοιπόν, μια πρόταση :Στην κήρυξη των αναδασωτέων για το Μάτι υπάρχουν τρεις κατηγορίες,αν κάποιος δει τον χάρτη. Υπάρχουν τα κίτρινα που είναι αγροτικές εκτάσεις, υπάρχουν τα πράσινα που είναι δασικές, τα καφέ που είναι δασωθέντες αγροί και τα κόκκινα για τα οποία αναφέρεται στη τροπολογία ότι δεν κηρύσσονται αναδασωτέα προς το παρόν, μέχρι να διερευνηθεί η νομιμότητα ή όχι της αλλαγής χρήσης με βεβαίωση από τη Διεύθυνση Δασών.
Αν ξεπεράσουμε το εμπόδιο της Διεύθυνσης Δασών, γιατί δε μπορεί να ανταποκριθεί λόγω φόρτου εργασίας ,γιατί έχει αναρτήσεις σε εξέλιξη και ετοιμάζει νέες , τότε θα πρέπει να δούμε τι θα έχει υποχρέωση ο Διευθυντής να κάνει μετά τη βεβαίωση, που εκ των πραγμάτων θα αναφέρει ότι η «κόκκινη» έκταση είναι δασική, άρα υποχρεωτικά πρέπει να κηρυχθεί αναδασωτέα; Τότε τι πρόβλημα λύνουμε; Μήπως δημιουργούμε μεγαλύτερο;
Τι προτείνω λοιπόν; Αν θέλουμε με τη βεβαίωση απλώς να επιταχύνουμε τις εργασίες, να την εντοπίσουμε μόνο στις αγροτικές εκτάσεις, που ιδιαίτερα στην περιοχή στο Μάτι είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος. Αργότερα πάρα πολλές εκτάσεις στο Μάτι απέκτησαν «δασικό χαρακτήρα», διότι θέλησαν πραγματικά να ενισχύσουν με δενδροφυτεύσεις την περιοχή. Άρα, λοιπόν, μπορούμε για τις συγκεκριμένες εκτάσεις να φέρουμε μια απλή διάταξη, η οποία να λέει ότι μπορούμε να τους δώσουμε αυτή τη βεβαίωση πριν τη μερική κύρωση των δασικών χαρτών.
Με τη ρύθμιση που προτείνεται ο Διευθυντής Δασών αντλεί στοιχεία για τον χαρακτήρα της έκτασης από πληροφορία του θεωρημένου στη Διεύθυνση Δασών χάρτη για τις περιπτώσεις των εγκεκριμένων και άλλων σχεδίων πόλεως, καθώς και για τις οικιστικές πυκνώσεις που έχουν εξαιρεθεί της ανάρτησης.
Εδώ, λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι, μπαίνει ένα θέμα. Πρέπει να δούμε τι είναι αυτές οι οικιστικές πυκνώσεις, πόσο μάλλον όταν τη διαδικασία καθορισμού των την έχουν οι δήμοι, οι δήμαρχοι στα χέρια τους.
Σας καταθέτω μια οικιστική πύκνωση απ’ αυτές που έχουν προταθεί -γιατί είναι σε πάρα πολλές περιοχές- για να δείτε πώς ψάχνει ο κάθε Δήμαρχος ένα κτίσμα που να υπάρχει εκατό, διακόσια, πεντακόσια μέτρα μακριά από τον οικισμό και δημιουργεί σχήματα οικιστικών πυκνώσεων-ορνιθοσκαλίσματα, για να μην αφήσει έξω κανένα μα κανένα κτίσμα που να μην ενταχθεί στις οικιστικές πυκνώσεις. Αντιλαμβάνεστε τώρα εσείς, όταν μπαίνουμε και σε μια προεκλογική περίοδο, τι ενδέχεται να συμβεί.
Επιπλέον, δεν θα πρέπει να δούμε τη διάταξη από την πλευρά των πράξεων κήρυξης αναδασωτέων; Υπάρχει συγκεκριμένη, ρητή αναφορά και μάλιστα η νομολογία του ΣτΕ, παρότι έχει συμφωνήσει για αλλαγές χρήσης σε πολλά, είτε αφορά αγροτικές, είτε αφορά εθνικούς σκοπούς, δεν έχει συμφωνήσει για αλλαγές χρήσης οικιστικού χαρακτήρα. Άλλο το θέμα της πολεοδόμησης και άλλο το θέμα της ένταξης κάθε κτίσματος σ’ αυτήν τη διαδικασία.
Όταν, λοιπόν, ερχόμαστε σ’ αυτήν τη διαδικασία και κηρύσσουμε πράξεις αναδασωτέων δεν αφήνουμε εκτάσεις οι οποίες πρέπει να εξεταστούν αν έχουν νόμιμη ή μη αλλαγή χρήσης. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αλλαγή χρήσης μέσα στην πράξη κήρυξης αναδασωτέων.
Οφείλουμε να βοηθήσουμε τους πληγέντες.
Πρέπει να δούμε, λοιπόν, το θέμα εκεί που τα πράγματα είναι εύκολα με γρήγορες διαδικασίες και από εκεί και πέρα να φέρουμε μια διάταξη. Διότι σε αυτού του είδους τα ζητήματα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι διατάξεις δημιουργούν δεδομένα. Σε μια χώρα που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την αυθαίρετη δόμηση, στην καταπάτηση ιδιαίτερα εδαφών δασικού χαρακτήρα πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να βρούμε τρόπο -και όντως υπάρχει- να στηρίξουμε τους συγκεκριμένους πληγέντες.”
