Ο τόπος υπήρχε πριν τον άνθρωπο. Η σύνδεση του τόπου και του ανθρώπου διαμόρφωσε την ιστορία. Η Τήνος υπήρχε πριν την Παναγιά. Πριν τις τέχνες και την πρωτογενή παραγωγή. Υπήρξε εκεί, στο βόρειο τμήμα των Κυκλάδων, νοτιοανατολικά της Άνδρου και βορειοδυτικά της Μυκόνου, περιβάλλοντας προστατευτικά τον απόκρημνο, αρχοντικό βράχο του Εξώμβουργου, με τα 641 μέτρα ύψος.
«Ο ντόπιος μέρωσε το τοπίο και τα στοιχεία της φύσης. Ο τηνιακός μάστορας με την ίδια πέτρα έκανε σπίτια δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά τον χειμώνα, Ήρθε πιο κοντά με τον διπλανό του, σμίγοντας τα σπίτια τους για να προστατευθεί από τους τρελούς αγέρηδες και το κάψα του ζώπυρου ήλιου. Δεν είναι τόπος για καλοπερασάκηδες. Αυτός ο τόπος γεννά ανθρώπους που δεν ψάχνουν την απόλαυση. Ο τόπος αυτός είναι φτιαγμένος για ανθρώπους που δεν φοβούνται το πάλεμα, την χαρά της συμφιλίωσης, για τους ανθρώπους που ο θυμωμένος, αψύς βοριάς, είναι πάντα ερωτικός, φορτωμένος με καημούς, παρακλήσεις αθώων, αναστεναγμούς νοσταλγικούς, γεμάτος “μηνύματα, ταξίματα, παινέματα και χρώματα ονείρων και ελπίδων”» γράφει ο Γιώργος Δημόπουλος, θεολόγος και συγγραφέας στο νησί, πλέκοντας την ανθρώπινη σκέψη με τις συνθήκες της ζωής.
Ο Γιώργος δε γεννήθηκε στην Τήνο, βρέθηκε εκεί από ένα γύρισμα της μοίρας και τη λάτρεψε σαν την πατρίδα του, την ορεινή Γορτυνία. Πολλά χρόνια πριν την ανακαλύψουν οι σημερινοί τουρίστες, με τις επαναπροσδιορισμένες, λιγότερο υπερβατικές, απαιτήσεις για τις καλοκαιρινές τους διακοπές και την εκ νέου αναζήτηση συγκινήσεων, άμεσα συνδεδεμένων με την παράδοση και την επιστροφή στις ρίζες, όπως κι αν ορίζεται αυτή -δε σημαίνει, άλλωστε, το ίδιο για έναν μιλένιαλ και για έναν μπούμερ.
«Τις αλλαγές τις εντοπίζω στο νησί τα τελευταία τέσσερα χρόνια» σχολιάζει η Ντένη Καλλιβωκά, δημοσιογράφος γεύσης, κρασιού & spirits, μιλώντας για την ραγδαία ανέλιξη της Τήνου στα ταξιδιωτικά charts. «Έχω φωτογραφία να κολυμπάω μόνη μου, με τον γιο μου και τον άντρα μου, 15αύγουστο στη Ρόχαρη, η οποία αυτή τη στιγμή είναι από τις πιο δημοφιλείς παραλίες του νησιού. Ο προορισμός για πάρα πολλά χρόνια είχε ένα upper κοινό, λόγω του μουσείου του Τσόκλη, των πολιτικών και των δημοσιογράφων που αγάπησαν το νησί και αγόρασαν σπίτια, αλλά ταυτόχρονα είχε και τις ορδές των ανθρώπων που έρχονταν για την Παναγία. Οι πρώτοι δε λογίζονταν για τουρίστες, είχαν γίνει ντόπιοι. Οι δε δεύτεροι ήταν ενός συγκεκριμένου προφίλ τουρισμός, συνήθως με χαμηλό μπάτζετ. Μετά το 2015, με διάφορες κινήσεις, το νησί άρχισε να προμοτάρεται, όχι σαν θρησκευτικός τουρισμός αλλά για τον πολιτισμό του, την γαστρονομία του, τις ομορφιές της ενδοχώρας του. Την τελευταία 5ετία έχει αλλάξει άρδην το προφίλ του κόσμου που έρχεται, το ηλιακό γκρουπ έχει χαμηλώσει σημαντικά, στους 20-35, αγκαλιάζοντας και τον μέινστριμ τουρισμό» συνεχίζει η Ντένη, η οποία διοργάνωσε τα Αegean Cocktails & Spirits, στην Τήνο, φέροντας δημοσιογράφους και μπαρτέντερς στο νησί, με την «τρελή» ιδέα να βάλει τα ποτά του καφενείου μέσα στα κοσμοπολίτικα κοκτέιλς, τα ελληνικά αποστάγματα στα μπαρ. Μια μίξη που έδεσε την ακινησία της ρετρό γλύκας με τη δυναμική ταχύτητα της πληροφορίας των ινσταγκραμικών χάσταγκς. Και ξαφνικά η Τήνος βρέθηκε στις κορυφαίες τάσεις των σόσιαλ μίντια.
«Φαντάσου, όλο αυτό έγινε μέσα στα κάπιταλ κοντρόλ, όταν η λέξη Greece ήταν ακόμα κακιά λέξη» προσθέτει.
Πηγή: travel.gr
