Από τους λόφους της σκουριάς στην εργασιακή ασφάλεια. Ποιος διαφωνεί με το Νεώριο;

Οι πραγματικοί αγωνιστές, είναι ετούτοι, της ζωής, του μεροκάματου, του μόχθου, αυτοί είναι και οι νικητές της ζωής.

Στο βίντεο του 2019, σε αυτό που ανάρτησα στην προηγούμενη ανάρτηση, ήταν η αρχή, τότε τελείωνε η διαδικασία της εξυγίανσης, τότε έμπαιναν οι βάσεις για την οικονομική, παραγωγική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του Νεώρειου και του Νησιού, από την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του ΣΥΡΙΖΑ και τους εργαζομένους του Ναυπηγείου.

Ένα Ναυπηγείο κατεστραμμένο, από την απαξία της προηγούμενης διοίκησης και την αδιαφορία των προηγούμενων κυβερνήσεων, ένα ναυπηγείο με βυθισμένες δεξαμενές και βυθισμένο στα χρέη, ένα Ναυπηγείο ξέχειλο στους λόφους από τα απορρίματα των αμμοβολών, με εργαζόμενους, περίπου “ζόμπι”, χωρίς αμοιβές με απλήρωτους μισθούς περίπου 2 και πλέον χρόνων, με άθλιες συμβάσεις, με μιά φράση να κυριαρχεί εφιαλτικά στην ατμόσφαιρα: “δεν έχω λεφτά να πάρω το γάλα του παιδιού μου”………..

Και τολμήσαμε, από την μιά η κοινωνία με τον τότε Δήμαρχό της, από την άλλη οι εργαζόμενοι με τη νέα σύνθεση του σωματείου τους, ο επιχειρηματίας που ανέλαβε τα ρίσκα του για να αντιμετωπίσει τις προηγούμενες επιχειρηματικές αθλιότητες και εμείς, η κυβέρνηση που οι ένοχοι έλεγαν ότι δεν νοιαζόταν για επενδύσεις, η κυβέρνηση που έστερξε, που έτρεξε, που νίκησε το τέρας της γραφειοκρατίας και της διαπλοκής για να προχωρήσει όσο πιό γρήγορα η εξυγίανση, για να ανασάνει και οικονομικά και περιβαλλοντικά το νησί, για να βρούν την αξιοπρέπεια οι εργαζόμενοι και για να φύγει η αμμοβολή, για να μην αναπνέει η Ερμούπολη και όλες οι Κυκλάδες από τους λόφους της σκουριάς, για να αρχίσει να χτίζεται η νέα εργασιακή ασφάλεια, σιγά σιγά αλλά σταθερά.

Εμείς σήμερα πιά είμαστε ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.

Κάποιοι λυπούνται για αυτό το σήμερα, ας είναι έρημοι, μόνοι και δυστυχείς, τυλιγμένοι στα δίχτυα ενός χθεσινού εφιάλτη. Τότε, στα χρόνια της σκουριάς, φαίνεται πως για αυτούς ήταν όλα μέλι – γάλα. Ήταν η σκουριά της τότε εργοδοσίας που παρολίγο να καταστρέψει το Νησί. Ήταν αυτοί οι μόνοι, τότε, που ΚΑΤΑΨΗΦΙΖΑΝ την αποδοχή της επένδυσης, γιατί δεν νοιάζονταν, γιατί η ταξική πάλη στον χώρο μας έχει και άλλες δυσθεώρητες αντιθέσεις (θέμα ανάλυσης για μιά άλλη πιό ήρεμη περίοδο).

Το Νεώρειο υλοποιεί το σχέδιο εξυγίανσης μαζί με τους εργαζόμενους του, για την εργασιακή ασφάλεια, οι εργασιακές σχέσεις επανέρχονται στο επίπεδο της αξιοπρέπειας, τα χρεωστούμενα της προηγούμενης διοίκησης έχουν “πέσει” στην αγορά του νησιού, επιμείναμε να μην περικοπεί τίποτα από τα χρέη προς τους προμηθευτές του νησιού. Οι λόφοι με την σκουριά απομακρύνθηκαν ολοκληρωτικά πιά, προς απογοήτευση όσων τους ψάχνουν για να φωτογραφήσουν την μοναξιά τους. Η αμμοβολή αντικαταστάθηκε από υδροβολή κατά συντριπτικό βαθμό. Η λίστα αναμονής καραβιών για επισκευή φτάνει μέχρι τα μισά του 2022, χωρίς το Νεώρειο να κατασκευάζει ανεμογεννήτριες.

Το Νεώρειο αρχίζει να γίνεται ένας βασικός πυλώνας ανάπτυξης, με ολιστική αντίληψη του Νησιού, γύρω από την σωστή λειτουργία του θα οικοδομηθεί το νέο τουριστικό προιόν του Νησιού, θεματικός και μη, τα νέα επαγγέλματα, οι νέες ειδικότητες, τεχνικής και επιστημονικής εξειδίκευσης, μέσα από την συνεργασία των κοινωνικών φορέων.

Για όλα αυτά και για την παρακάτω εικόνα, ΕΜΕΙΣ, είμαστε υπερήφανοι, γιατί πάνω από όλα ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΖΩΗ.

Αυτό κάναμε και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε………

Για αυτό ξαναλέω:

“Οι πραγματικοί αγώνιστες, είναι ετούτοι, της ζωής, του μεροκάματου, του μόχθου, αυτοί είναι και οι νικητές της ζωής.”