“Η τραγωδία που εκτυλίσσεται τις τελευταίες ημέρες στην Ουκρανία και το αποτύπωμα που αφήνει στις ψυχές και τις καρδιές όλων μας δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Η Ευρώπη φαίνεται να βρίσκεται για ακόμη μια φορά πιασμένη σε μια παλιά και γνώριμη μέγγενη καθώς η Μόσχα χωρίς καμία αιδώ επιχειρεί να αναστήσει την πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ εισβάλλοντας στην Ουκρανία.
Πως είναι δυνατόν, αναρωτιόμαστε όλοι, το 2022 να συμβαίνουν τέτοια τραγικά στην καρδιά της Ευρώπης. Κι ενώ η αγανάκτηση μας είναι καθ’ όλα εύλογη, οι όποιες απορίες μας δεν είναι. Και πριν βιαστεί κάποιος να με λιθοβολήσει θα πω τα εξής: έπρεπε από καιρό να έχουμε εμπεδώσει το μάθημα της διεθνούς πραγματογνωσίας που συνοψίζεται στο γνωστό απόφθεγμα: «Πάντα περνάει και παντού ο νόμος του πιο δυνατού».
Ακούσαμε μουδιασμένοι τον πρόεδρο Πούτιν και τα απανταχού τσιράκια του να διατρανώνουν πως ο πόλεμος που βλέπουμε δεν είναι πόλεμος αλλά στρατιωτική επιχείρηση, πως η νόμιμα και με δημοκρατικές διαδικασιές εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας είναι παράνομη και ακατάλληλη, πως ούτε λίγο ούτε πολύ οι Ρώσοι δρουν προς το συμφέρον του Ουκρανικού λαού και άλλα παρόμοια ιλαροτραγικά που θα επαναλάβω, όμως, ότι δεν θα έπρεπε να μας αφήνουν έκπληκτους. Γιατί ο ευφημισμός είναι μια από τις συνήθεις πανουργίες των εν δυνάμει μακελάρηδων και επίδοξων Φύρερ. Ντύνουν, δηλαδή, με ωραία ονόματα πράγματα που δεν είναι διόλου ωραία ή πράγματα που επιδιώκουν κρυφά στόχους αντίθετους από εκείνους που φανερά διαλαλούν. Βαφτίζουν, όπως στην περίπτωση μας, στρατιωτική επιχείρηση έναν επεκτατικό πόλεμο και εθνικό συμφέρον εκείνο που ουσιαστικά αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του ουκρανικού λαού και ταυτόχρονα εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του επιτιθέμενου.
Όσο για τις αξιολογικές κρίσεις και τοποθετήσεις του προέδρου Πούτιν για την κυβέρνηση και για το είδος της δημοκρατίας στην Ουκρανία, κάποιος θα έπρεπε να του θυμίσει ότι η Δημοκρατία δεν επιβάλλεται ποτέ με τα πυροβόλα των τανκς και το αίμα των αντιπάλων. Κάποιος «αναιδής» πρέπει να του επισημάνει πως οι συνήθεις πρακτικές στη Ρωσία, όπως κλείσιμο των δυσάρεστων εφημερίδων, διώξεις αντιφρονούντων δημοσιογράφων, απαγορεύσεις διαφωνούντων κομμάτων κ.ά. μόνο σε ένα διαταραγμένο νου μπορούν να θεωρηθούν δημοκρατικές και πως τέλος πάντων μπορεί να μηρυκάζει αδιάκοπα την πρόθεση του για δικαιοσύνη, ειρήνη, δημοκρατία και άλλα παρόμοια και μεγαλόστομα, όμως, με τις πράξεις του δεν παύει να αποδεικνύει πόσο ά-χρηστα και αχρεία είναι τα ευαγγέλια του.
Πως είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που η Ρωσία δεν ανέχεται επεμβάσεις στα εσωτερικά της, και σωστά με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των λαών, να μην διστάζει να επεμβαίνει η ίδια διόλου διακριτικά και μάλιστα manu military στα εσωτερικά άλλων χωρών; Δυστυχώς λογική εξήγηση στο παράλογο δεν μπορεί να υπάρξει και το γνωστό ανάθεμα η εποχή του Homo sapiens τελείωσε ας καλοσωρίσουμε την εποχή του homo demens φαίνεται να επιβεβαιώνεται σε ένα έτος που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε annus horribilis αν το κακό δεν σταματήσει στη ρίζα του. Η μεταπολεμική Ευρώπη δεν μπορεί να στέκεται αμάθητη στις φρικαλέες συμφορές που διδάσκει η ιστορία της, ο κόσμος ολόκληρος δεν μπορεί να αφήνεται αθωράκιστος στις ανατέλλουσες υποτροπές ενός ζοφερού παρελθόντος.
Γιατί ο παμφάγος ναρκισσισμός και η μεγαλομανία του Πούτιν που βρίσκουν την έκφραση τους στον τωρινό πόλεμο στην Ουκρανία θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη στην Γηραιά ήπειρο συνιστώντας ουσιαστικά θρυαλλίδα για την ευρωπαϊκή υπόσταση και την παγκόσμια ισορροπία”.
Γιάννης Μαργαρίτης -Έπαρχος Νάξου
