Εκεί που η Πάρος τροφοδοτούσε και άλλα νησιά των Κυκλάδων με κριθάρι και είχε αυτάρκεια, τώρα πληρώνουμε ακριβά τις ζωοτροφές και οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται μπροστά στο αδιέξοδο και να παρατήσουν τις δουλειές τους. Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφει την επισιτιστική κρίση που αναμένεται να πλήξει και την παραγωγική διαδικασία του νησιού ο πρόεδρος της ΕΑΣ Πάρου, Νίκος Τσαγώνιας. «Οι ακριβές ζωοτροφές, σε συνδυασμό με την έλλειψη βροχοπτώσεων κάνει την κατάσταση στο νησί ασφυκτική για κτηνοτρόφους και αγρότες» τονίζει. Παράλληλα σημειώνει πως έχουν μειωθεί οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις στο νησί και οι αγρότες εκδιώκονται από τα χωράφια τα οποία πωλούνται και χτίζονται.
Συνέντευξη στον Λάμπρο Δεμερτζή
Η αλήθεια είναι ότι ακούμε από παντού άσχημες ειδήσεις που σχετίζονται με την επισιτιστική κρίση και θέλω να δούμε λίγο πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί και κυρίως τι συμβαίνει στην ΕΑΣ Πάρου και με τα προϊόντα μας.
Αυτή την στιγμή το κύριο πρόβλημα είναι η αύξηση στις κτηνοτροφικές τροφές, που συμπαρασύρει το κόστος παραγωγής και το κόστος των προϊόντων. Αλλά το βασικό είναι ότι αυτή την στιγμή οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό γιατί ξέρουμε ότι στις ζωοτροφές έχουν διπλασιαστεί οι τιμές.
Η αύξηση αυτή την στιγμή είναι πάνω από 75%. Ξεκινήσαμε από 12 ευρώ το τσουβάλι το καλαμπόκι για παράδειγμα και έχουμε φτάσει στα 22 ευρώ αυτή την στιγμή.
Με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί; Γιατί με τις εισαγωγές που κάναμε σε μαλακά σιτηρά που είναι κυρίως για τις ζωοτροφές, φαίνεται ότι υπάρχει μια δυσκολία λόγω του πολέμου. Υπάρχει λύση για να επανέλθουν, όχι στις προηγούμενες τιμές αλλά κυρίως για να μπορούν να υπάρχουν ζωοτροφές;
Το βασικό είναι ότι υπάρχει έλλειψη ζωοτροφών, δεν είναι μόνο ότι έχουν πάει στα ύψη.
Οι κτηνοτρόφοι της Πάρου πώς το αντιμετωπίζουν;
Στην Πάρο είχαμε μια κακή χρονιά, ενώ ξεκίνησε πάρα πολύ καλά από πλευράς βροχοπτώσεων και ελπίζαμε ότι θα έχουμε μια σχετική αυτάρκεια γιατί η Πάρος έχει πολλές καλλιεργούμενες εκτάσεις και θα μπορούσε να έχει δική της ζωοτροφή. Με κριθάρι για παράδειγμα τροφοδοτούσαμε και τα γύρω νησιά, είχαμε άχυρα, σανό αλλά δεν έβρεξε ούτε τον Μάρτιο ούτε τον Απρίλιο, με αποτέλεσμα αυτά σχεδόν να καταστραφούν. Η παραγωγή θα πέσει και σε αυτόν τον τομέα πάρα πολύ χαμηλά. Συν ότι και πέρσι ήταν μια κακή χρονιά από πλευράς βροχοπτώσεων και ελλείψεις σε βασικά ήδη διατροφής που είχαμε αυτάρκεια. Δεν εισάγαμε άχυρο και σανό. Εισάγαμε μόνο πίτερα, καρπούς και τέτοια. Σε αυτά λοιπόν θα υπάρχει τεράστια έλλειψη. Τώρα το πώς θα αναπληρωθούν, εδώ πραγματικά σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Χρειάζεται μια γενναία επιδότηση από το κράτος για τις ζωοτροφές. Από την άλλη αν αυξήσεις την πρώτη ύλη αυτή την στιγμή για να πάρεις το πραγματικό κόστος, θα επιβαρυνθεί ο καταναλωτής, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ούτε αυτός να ψωνίσει. Είναι ένας φαύλος κύκλος.
Βλέπετε να υπάρχει αδιέξοδο για πολλούς κτηνοτρόφους;
Εγώ πιστεύω ότι θα υπάρξει τεράστια μείωση του ζωικού κεφαλαίου. Και σαν κτηνίατρος, βλέπω αυτή την στιγμή ότι οι περισσότεροι σκέπτονται να εγκαταλείψουν. Ήδη είχαμε ένα πρόβλημα με τον ανταγωνισμό του τουρισμού και τις κατασκευές και την οικοδομή που είχε δημιουργήσει, έλλειψη προσωπικού και ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με τις καλλιέργειες. Συν η πίεση που υπάρχει για αγορά ακινήτων που παίρνουν πάρα πολλά κτήματα τα οποία τα ενοικίαζαν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι για να κάνουν κάποιες παραγωγές. Όλα αυτή την στιγμή τα παίρνει η ανοικοδόμηση.
Άρα βλέπετε ουσιαστικά ότι ο πρωτογενής τομέας της Πάρου συρρικνώνεται. Από τη μια θα έλεγε κανείς ότι ο τουρισμός είναι κερδισμένος, αλλά από την άλλη δεν μπορεί ένα νησί να μην έχει πρωτογενή τομέα.
Δεν ξέρω αν ο τουρισμός θα είναι κερδοφόρος αν αποκοπεί και γίνει η Πάρος ένα νησί με μια παραλία και χωρίς καμία ενδοχώρα και χωρίς καμία παραγωγή. Αυτό θα είναι εις βάρος του τουρισμού.
Κάτι που σχετίζεται και με την καλλιέργεια της γης όπου και εδώ υπάρχει μεγάλη μείωση της παραγωγής, προφανώς δεν καλλιεργείτε στην Πάρο μεγάλες ποσότητες ή μπορεί και καθόλου σιτάρι…
Σιτάρι όχι καθόλου, αλλά σας είπα είχαμε το στάχι το Παριανό το οποίο τροφοδοτούσε σχεδόν όλες τις Κυκλάδες.
Μήπως αυτή η κατάσταση πρέπει να μας κάνει να αναθεωρήσουμε και να αρχίσουμε να παράγουμε πάλι;
Αυτό θα ήταν ευχής έργον αλλά το θέμα είναι ότι η παραγωγή δεν είναι κάτι που πλέον είναι όπως ήταν παλιά. Δηλαδή με τα χέρια και με τα ζώα. Χρειάζεσαι τρακτέρ, πετρέλαιο, λιπάσματα, σπόρους. Με τους νέους τρόπους έχει γίνει μια αλυσίδα παραγωγής τα τελευταία 30 χρόνια και αυτό θα είναι επίσης δύσκολο.
Είναι όμως μια λύση απέναντι στην επισιτιστική κρίση να μπορεί η Πάρος να τροφοδοτεί και να τροφοδοτείται.
Λύση είναι αλλά δεν είναι μια λύση που είναι εύκολο να εφαρμοστεί. Αυτή την στιγμή τα λιπάσματα τριπλασιάστηκαν. Φέτος οι περισσότεροι αγρότες δεν βάλανε λιπάσματα στα κριθάρια και στις καλλιέργειές τους.
Αυτό σημαίνει μικρότερη παραγωγή.
Ακριβώς. Αυτό δημιούργησε παραπάνω πρόβλημα. Το ίδιο πρόβλημα είχαμε και στα αμπέλια. Δεν έχει βρέξει δύο μήνες. Θα υπάρχει επίσης μια αύξηση του κόστους καλλιέργειας δηλαδή του ποτίσματος και αυτό σημαίνει ότι το σταφύλι όσο βγει θα πληρωθεί ακριβότερα, που σημαίνει ότι θα ακριβύνουν κι άλλο τα κρασιά και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται.
