Από τον Αύγουστο χωρίς ελικόπτερο στην πτητική βάση της Σύρου
Επτά μήνες μετά την ξαφνική “εξαφάνιση” του ελικοπτέρου που εξυπηρετούσε την πτητική βάση του ΕΚΑΒ στην Σύρο, δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για την επιστροφή του, αναφέρει στην εφημερίδα «Κυκλαδική» η πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Σύρου Κατερίνα Καλογεράκη, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχουν καθυστερήσεις στη άμεση μεταφορά ασθενών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.
Ασθενείς περιμένουν με τις ώρες για μια αεροκομιδή, καθώς το ελικόπτερο ξεκινά από Αθήνα, προσγειώνεται Σύρο, από εκεί ξαναφεύγει για το νησί που βρίσκεται ο ασθενής και μετά φεύγει προς Νοσοκομεία της Αθήνας…μια πραγματική «Οδύσσεια», βάζοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Όπως αναφέρει, συνεχίζεται η υποβάθμιση του Γενικού Νοσοκομείου Σύρου με μεγάλες ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ την ίδια στιγμή τέθηκαν σε λειτουργία κλινικές, χωρίς όμως το απαιτούμενο προσωπικό για να τις στελεχώσει. Έτσι γιατροί αναγκάζονται να μετακινούνται από τμήμα σε τμήμα για να καλύψουν τα κενά στις θέσεις, όμως αναπόφευκτα δημιουργούνται νέα. Οι ελλείψεις σε προσωπικό μεταφράζεται σε υπεράνθρωπες προσπάθειες από την πλευρά των υγειονομικών, προσπαθώντας να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών και ο Σύλλογος εργαζομένων ζητά ενίσχυση με άμεσες προσλήψεις προσωπικού.
Του Λάμπρου Δεμερτζή
Κυρία Καλογεράκη, στις Κυκλάδες, υπάρχουν ελλείψεις όσον αφορά την υγειονομική περίθαλψη και τη μεταφορά ασθενών, όπως δυστυχώς επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά με την ταλαιπωρία που έζησε ο 36χρονος εργάτης στη Δονούσα που τραυματίστηκε σοβαρά, αλλά χρειάστηκαν ώρες για να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.
Τι γίνεται λοιπόν, σε απομακρυσμένα νησιά, με την πρόσβαση σε γιατρούς και τη διασφάλιση της άμεσης μεταφοράς ασθενών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης με το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ;
Το νοσοκομείο του ΕΣΥ της Σύρου είναι το μοναδικό δευτεροβάθμιο νοσοκομείο στις Κυκλάδες. Δέχεται όλα τα περιστατικά του νομού.
Δυστυχώς, κλείνουμε τον έβδομο μήνα, που η πτητική μας βάση έχει μείνει χωρίς ελικόπτερο. Είχαμε ένα της πολεμικής αεροπορίας.
Καμία επίσημη ανακοίνωση δεν έχει βγει από τα εμπλεκόμενα υπουργεία, το Υπουργείο Υγείας και το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
Η Σύρος είναι κόμβος υποδοχής όλων των έκτακτων περιστατικών των Κυκλάδων. Αρκεί να σας πω ότι για όλα τα περιστατικά το ελικόπτερο έφευγε από τη Σύρο, πήγαινε στα νησιά και μετέφερε τους ασθενείς από τα νησιά πίσω στη Σύρο για περίθαλψη, είτε τα πήγαινε στην Αθήνα αν ήταν πιο σοβαρά περιστατικά και έχρηζαν περίθαλψης τριτοβάθμιου νοσοκομείου, όπως επίσης μετέφερε και τους Συριανούς ασθενείς, όταν ήταν απαραίτητο στην Αθήνα.
Αυτό που έχω να σας πω λοιπόν, είναι ότι από τον Αύγουστο, χωρίς καμία επίσημη ενημέρωση, χάσαμε το ελικόπτερο με ότι αυτό συνεπάγεται για καθυστερήσεις στην άμεσης μεταφοράς ασθενών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης.
Πως γίνεται δηλαδή τώρα η διαδικασία της αεροδιακομιδής ασθενών όταν δεν υπάρχει ελικόπτερο;
Καταρχήν να σας πω ότι το ελικόπτερο, πέρα από τους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας, είχε γιατρούς από το νοσοκομείο της Σύρου, οι οποία ακόμα και τώρα το στελεχώνουν και διασώστες που μένουν στη Σύρο. Αν υπάρχει ένα περιστατικό για παράδειγμα στη Νάξο που χρήζει αεροκομιδής, η διαδικασία είναι ως εξής : Το ελικόπτερο έρχεται από την Αθήνα, παίρνει το προσωπικό – γιατρούς και διασώστες -από από τη Σύρο και πηγαίνουν στη Νάξο. Αν ο ασθενής σε κάποιο νησί χρειάζεται αεροδιακομιδή στην Αθήνα, τότε το προσωπικό που επανδρώνει το ελικόπτερο – γιατροί του νοσοκομείου Σύρου και διασώστες-μεταφέρουν τον ασθενή στην Αθήνα και παραμένουν στην Αθήνα μέχρι την επόμενη ημέρα όπου και επιστρέφουν τότε με το πλοίο της γραμμής.(!) Και να τονίσουμε ότι ο γιατρός που μεταφέρει τον ασθενή στην Αθήνα μπορεί την επόμενη ημέρα να έχει εφημερία.. Το πιο τραγικό είναι για μένα που είμαι από τη Σύρο και ζω στη Σύρο, την πρωτεύουσα του νομού που έχει το μοναδικό δευτεροβάθμιο νοσοκομείο, ότι τον τελευταίο καιρό έχει παρουσιαστεί και το φαινόμενο διασωληνωμένοι ασθενείς με συνοδεία γιατρού και διασώστη να μπαίνουν στο πλωτό, να πηγαίνουν στη Μύκονο και από τη Μύκονο να φεύγουν με το αεροπλάνο που έχει κάνει δωρεά το Ίδρυμα Νιάρχου στο ΕΚΑΒ για Αθήνα.
Έχει δοθεί εξήγηση γιατί το ελικόπτερο δεν έχει επιστρέψει στη βάση του, στη Σύρο;
Δεν έχει δοθεί εξήγηση. Δεν υπάρχει επίσημη απάντηση από το Υπουργείο. Υπάρχουν κάποια σενάρια. Το ένα που μας είπανε είναι ότι το ελικόπτερο, που είναι της πολεμικής αεροπορίας, είχε κάνει τις ώρες πτήσης του και έπρεπε να επισκευαστεί.
Επτά μήνες επισκευάζεται;
Ενώ περνούσαν λοιπόν οι μήνες, από το τέλος Αυγούστου φτάσαμε Οκτώβριο, το επόμενο σενάριο είναι ότι χρησιμοποιήθηκαν τα ελικόπτερα της πολεμικής αεροπορίας στις πλημμύρες. Οι πλημμύρες σταμάτησαν, όμως σταμάτησε και η υπομονή μας γιατί φτάσαμε στους 7 μήνες χωρίς ελικόπτερο και η καθυστέρηση στη μεταφορά ασθενών ίσως στοιχίσει τη ζωή τους.
Άλλο είναι να υπάρχει το ελικόπτερο στην πτητική βάση της Σύρου, να φεύγει και να πηγαίνει σε ένα νησί που υπάρχει ασθενής και να φεύγει κατευθείαν για Αθήνα και άλλο να περιμένει ο ασθενής να φτάσει το ελικόπτερο– με ότι συνεπάγεται αυτό- μετά από ώρες. Γυρίσαμε χρόνια πίσω. Είναι ντροπή, οι πολίτες των Κυκλάδων δεν είμαστε πολίτες β’ διαλογής και δεν είμαστε μόνο για ψήφους. Το 2016 που έγινε η πτητική βάση εδώ στη Σύρο είχε υπογραφεί ένα μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ Υπουργείου Υγείας, Υπουργείου Εθνικής Αμύνης, του ΕΚΑΒ και του Δήμου Σύρου Ερμούπολης. Λοιπόν, τώρα δεν ξέρω αν έχει σπάσει αυτό το μνημόνιο και τι έχει γίνει. Πάντως το να λείπει 7 μήνες το ελικόπτερο από τη βάση του, που είναι στην πρωτεύουσα του νομού που έχει το μοναδικό δευτεροβάθμιο νοσοκομείο, που εξυπηρετεί όλα τα νησιά για μένα πραγματικά είναι πολύ επικίνδυνο γιατί δεν διασφαλίζεται η άμεση μεταφορά ασθενών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης και αυτή η καθυστέρηση μπορεί να κοστίσει ζωές.
Έχουμε συζητήσει πολλές φορές για τα κενά που έχει το νοσοκομείο της Σύρου. Ακούμε κατά καιρούς από τους αρμόδιους υπουργούς ότι θα ενισχυθούν οι δομές. Η εικόνα ποια είναι για το νοσοκομείο της Σύρου;
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποιες προκηρύξεις, δηλαδή φανταστείτε ότι το προσωπικό της προκήρυξης στις 6 Κ του 2020 ήρθε πριν 7,8 μήνες το νοσοκομείο. Όπως καταλάβατε, υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση και στους διορισμούς.
Στην ουσία μονιμοποιούνται οι επικουρικοί που ήδη δουλεύουν ήδη στο νοσοκομείο. Αυτό σαφέστατα είναι κάτι που θέλουμε καθώς οι συνάδελφοι μας καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, αλλά στην ουσία δεν έχουμε καινούργιο προσωπικό.
Στο νοσοκομείο της Σύρου έχουμε 45 κενές οργανικές θέσεις νοσηλευτών. Αυτή τη στιγμή θα σας πουν ότι προσέλαβαν 5 νοσηλευτές, όμως και οι 5 υπηρετούσαν ήδη, κατά τη διάρκεια του covid και λίγο νωρίτερα. Δεν ήρθε καινούργιο προσωπικό. Στο νοσοκομείο της Σύρου υπάρχει κλινική covid , υπάρχει παιδιατρική κλινική, θα ανοίξουν τώρα ογκολογική υπομονάδα που σαφέστατα είναι απαραίτητη για τους ασθενείς που είναι ταλαιπωρημένοι αλλά με τι προσωπικό; Δεν είναι για να κόβουμε μόνο κορδέλες, δεν είναι μόνο ψηφοθηρικές κάποιες θέσεις. Διόρισαν ογκολόγο στην υπομονάδα αλλα στην ουσία δεν υπάρχει ογκολογική μονάδα, καθώς ναι μεν υπάρχει 1 γιατρός και 1 νοσηλευτής που εκπαιδεύεται. Πως θα καλύψει 21 βάρδιες για 1 εβδομάδα; Χρειαζόμαστε ενίσχυση με προσωπικό.
Και πώς θα λειτουργήσουν τα απογευματινά χειρουργεία;
Εδώ δεν φτάνει το προσωπικό για τα πρωινά χειρουργεία, ποια απογευματινά; Έχουμε 2 αναισθησιολόγους, ενώ θα έπρεπε να έχουμε 4. Γιατί δεν μας λένε ευθέως ότι θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν πλήρως το ΕΣΥ; Ακούστηκε ότι νομιμοποιείται πλέον το φακελάκι. Το νοσοκομείο της Σύρου έχει ελλείψεις σε βασικές ειδικότητες, βεβαίως είναι απαραίτητη η ογκολογική υπομονάδα γιατί οι ασθενείς που κάνουν θεραπείες ταλαιπωρούνται πάρα πολύ στα ταξίδια τους Ο Σύλλογός μας είναι υπέρ της εξέλιξης και της ενίσχυσης του νοσοκομείου, όμως με σωστές βάσεις. Δεν μπορεί να μην έχει ένα νοσοκομείο βασικές ειδικότητες, δεν μπορεί η παθολογική κλινική να έχει μείνει με 3 παθολόγους , από 5 που υπήρχαν. Η μονάδα τεχνητού νεφρού, ενώ είχε 4 θέσεις , δουλεύει μόνο με τον διευθυντή υπό παράταση και μία νεφρολόγο που κοντεύει να καταρρεύσει. Από 4 καρδιολόγους, έχουμε μόνο 2. Η Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας έχει κει εκεί υποστελέχωση καθώς έχει δώσει 1 ιατρό αναισθησιολόγο στο αναισθησιολογικό που έχει μόνο 2 αναισθησιολόγους (από 4 που ήταν) για να γίνουν 3 και τον καρδιολόγο τον έχουν δώσει στην μονάδα εμφραγμάτων. Το νοσοκομείο έχει μεγάλη υποστελέχωση. Το μόνο καλό σε αυτήν την τραγωδία -γιατί έτσι μόνο μπορώ να την περιγράψω- είναι ότι έχει έρθει στον νοσοκομείο ένας εξαιρετικός διοικητής που κάνει πολύ καλή δουλειά και ευχόμαστε να τον κρατήσουν στη θέση του.
Γιατί ειδικά η αναισθησιολογία έχει ελλείψεις σαν ειδικότητα;
Οι αναισθησιολόγοι είναι μια ειδικότητα που με τον covid ήταν στην «πρώτη γραμμή». Έτσι όπως πληρώνονταν όμως, παρότι μια ειδικότητα μεγάλης «αναγκαιότητας» στράφηκαν κάπου που είναι καλύτερα (εργασιακά). Έχουν φύγει πολλοί αναισθησιολόγοι στο εξωτερικό αλλά γενικότερα σε όλα τα κράτη της Ευρώπης , απ’ ότι έχω διαβάσει δημοσιεύματα, υπάρχει έλλειψη στην ειδικότητα των αναισθησιολόγων. Επίσης, οι γιατροί στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες χώρες έχουν πού χαμηλούς μισθούς. Για παράδειγμα στη Ρουμανία, που θα λέγαμε ότι οι μισθοί τους εκεί θα ήταν χαμηλότεροι από αυτούς της χώρας μας, και όμως συμβαίνει το αντίθετο. Οι γιατροί τους πληρώνονται 7.000€ μισθό, ενώ στην Ελλάδα οι αμοιβές των Διευθυντών μας κυμαίνονται από 1800 μέχρι 1.900€ .
Μετά τη μεγάλη αναστάτωση που προέκυψε όταν ανακοινώθηκε ότι τα χειρουργεία στο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» σταματούν , εκτός των επειγόντων, λόγω έλλειψης προσωπικού, πιέστηκαν στο υπ. Υγείας και τελικά προκηρύχθηκαν 3 θέσεις αναισθησιολόγων. Πρέπει να υπάρχουν φωνές για να βρεθεί μια λύση τελικά;
Ναι, φωνάζουμε, αλλά αφού αναφερθήκατε στο νοσοκομείο Παίδων, θεωρώ ότι είναι λύσεις του ποδιού αυτές αντί να κάνουμε προκηρύξεις να αυξήσουμε το προσωπικό. Καταρχήν θέλω να σας πω ότι το πρόβλημα με τον αναισθησιολόγο έχει πάρει διάσταση γιατί κανένας δεν παραμείνει να εργάζεται σε ένα νοσοκομείο με μισθούς πείνας. Σε λίγο θα χάσουμε τους γιατρούς μας, είτε θα στραφούν προς το εξωτερικό είτε θα στραφούν στον ιδιωτικό τομέα. Αντί λοιπόν να γίνονται προσλήψεις και αυξήσεις στους μισθούς των γιατρών και των λοιπών υγειονομικών γίνεται απόσπαση ιατρών αναισθησιολόγων από άλλα νοσοκομεία, ώστε να μπορέσουν να γίνουν τα χειρουργεία και να μην είναι σε αναμονή τα παιδάκια. Εκεί έχουμε φτάσει.
