Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος του Μητροπολίτη Σύρου, κ.κ. Δωρόθεου Β’
Με το έλεος και τη Χάρη του Θεού
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου, Μυκόνου, Κύθνου, Σερίφου,
Σίφνου, Κιμώλου, Φολεγάνδρου, Δήλου, Μακρονήσου & Σικίνου
Προς
τον Ιερό Κλήρο και τους εορτοφόρους χριστιανούς,
τους κατοικούντας και επισκεπτομένους
τα ευλογημένα νησιά
της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
Χριστούγεννα, 2023
«ανατελεί άστρον εξ ‘Ιακώβ, αναστήσεται άνθρωπος εξ ‘Ισραήλ και θραύσει τους αρχηγούς Μωάβ.» (Αριθ. 24, 17)
Ευλογημένα μου πνευματικά παιδιά!
Μια προφητεία από το βιβλίο των Αριθμών της Παλαιάς Διαθήκης, χαμένη στο βάθος των αιώνων, σήμερα βρίσκει την εκπλήρωσή της.
Οι Ισραηλίτες κάτω από την καθοδήγηση του θεόπτου ηγέτη τους Μωυσή, μετά την έξοδο από την δουλεία της Αιγύπτου, έφτασαν μπροστά στη χώρα των Μωαβιτών, στα μέρη της Ιορδανίας.
Ο Βαλάκ, βασιλιάς της Μωάβ, κάλεσε κοντά του τον μεγάλο μάντη και λάτρη των ειδώλων Βαλαάμ, και υποσχόμενος μεγάλη αμοιβή του ζήτησε να καταρασθεί τους Ισραηλίτες.
Ο Βαλαάμ όμως, παρακούοντας τον Βαλάκ, ευλόγησε τόύς Ισραηλίτες, και πριν αναχωρήσει για τη χώρα του, έδωσε μία προφητεία στον βασιλέα της Μωάβ:
«Θα ανατείλει άστρο απ’ τους απογόνους του Ιακώβ και θα φανερωθεί άνθρωπος απ’ τον λαό του Ισραήλ, ο οποίος θα συντρίψει τους αρχηγούς της Μωάβ».
Το παράδοξο δε της προφητείας είναι πως δεν αναγγέλλεται από έναν μεγάλο Προφήτη αλλά από έναν μάντη και λάτρη των ειδώλων.
Και τούτο καταδεικνύει πως ο Θεός δεν κινείται ως αρχηγός μιάς θρησκείας αλλά ως λυτρωτής και σωτήρας του ανθρωπίνου γένους.
«Άστρον ήδη ανατέταλκεν εκ φυλής Ιούδα…» ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας, διότι όντως, σήμερα η προφητεία αυτή βρίσκει την εκπλήρωσή της.
Ο Χριστός, ο άδυτος Αστήρ, σήμερα ως νήπιο σπαργανούμενο, ανατέλλει στην οικουμένη.
Μάρτυρες δε αυτής της εκπλήρωσης οι τρεις «Μάγοι», οι οποίοι μαθητεύσαντες στους λόγους «Του μάντεως πάλαι Βαλαάμ…» και παρακινούμενοι από την προφητεία, αναζητούσαν τούτον τον «Αστέρα».
Μα ακόμα και αν η έλευση του Μεσσία γέμισε χαρά τους αστεροσκόπους, που είδαν την προφητεία να εκπληρώνεται μετά από αιώνες προσμονής, τούτο το σπαργανωμένο βρέφος στέκεται εμπόδιο στις κενόδοξες φιλοδοξίες του βασιλέα Ηρώδη.
Στο πρόσωπό του Ηρώδη, ανά τους αιώνες, συναντάμε την εγωπαθή ακόρεστη δίψα για παραμονή στην κοσμική εξουσία με οποιοδήποτε κόστος.
Μια εξουσία, όπου η επιβολή στο πέρασμά της ισοπεδώνει την αξία του προσώπου, δεν υπολογίζει ανθρώπινη απώλεια και ακόμα, δεν λυγίζει ούτε στη θέα ενός ανυπεράσπιστου και άκακου νηπίου.
O απόλυτος εκτροχιασμός και παρεκτροπή της κοσμικής εξουσίας που οδηγεί στον θάνατο ακόμα και αθώων παιδιών, καταλήγοντας έτσι στην μεγαλύτερη έκφραση απελπισίας. Τον θρήνο και την κραυγή της μάνας.
«φωνή εν Ραμά ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς• Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής, και ουκ ήθελε παρακληθήναι, ότι ουκ εισίν». (Ματθ. 2, 18)
Η «Ραχήλ», στο διάβα της ανθρώπινης ιστορίας, είναι η μάνα που θρηνεί για το παιδί της. Το παιδί που χάθηκε ως παράπλευρη απώλεια, στο παιχνίδι της επικράτησης των ισχυρών αυτού του κόσμου.
Ο ευαγγελιστής Ματθαίος δεν αποσιωπά το γεγονός της σφαγής των νηπίων φοβούμενος μην αμαυρώσει την χαρά της γεννήσεως του Θεανθρώπου.
Αποτυπώνει με τον τρόπο του μια φωνή διαμαρτυρίας αλλά και μια εικόνα έντονης αντιθέσεως ανάμεσα στον καινούριο κόσμο που εγκαινιάζει ο νεογέννητος Χριστός και τον σκοτεινό κόσμο της κάθε λογής κοσμικής εξουσίας.
Τα φετινά Χριστούγεννα, ο πλούσιος διάκοσμος των ημερών, τα ψηλά χριστουγεννιάτικα δέντρα και οι φαντασμαγορικά στολισμένες πλατείες, δε μπορούν να αποκρύψουν το γεγονός της ανθρώπινης απώλειας.
Η προσευχή όλων μας τα φετινά Χριστούγεννα είναι στραμμένη στα μέρη εκείνα όπου για πρώτη φορά ακούστηκε ενώπιον των άκακων αγραυλούντων ποιμένων ο δοξολογικός ύμνος των αγγέλων «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία».
Στα μέρη εκείνα όπου γεννήθηκε η ευσπλαχνία και η ειρήνη στο Πρόσωπο του Σαρκωμένου Λόγου, τα οποία σήμερα δοκιμάζονται με τον πιο σκληρό τρόπο.
Οφείλουμε ως Χριστιανοί να εντείνουμε τη προσευχή μας και να υψώσουμε τη φωνή μας απέναντι στην απώλεια χιλιάδων αθώων παιδιών ανεξαρτήτως θρησκείας και εθνικότητας.
Και να θυμηθούμε τους στίχους ενός ποιήματος:
« Και όταν θα έρθουν οι καιροί
που θα ‘χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί,
γιατί αν γλιτώσει το παιδί,
υπάρχει ελπίδα.»
