Κώστας Αρβανίτης, υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ/The Left: «Η κυβέρνηση δεν αξιοποιεί ευρωπαϊκά κονδύλια για την λειψυδρία»
«Από τη μία πλευρά, η ελληνική Κυβέρνηση δεν προχωρά σε αξιοποίηση των ευρωπαϊκών εργαλείων για μια σειρά ζητημάτων όπως η λειψυδρία, από την άλλη είναι επιτακτική η ανάγκη για άμεση παρέμβαση της Κομισιόν και για λήψη μέτρων», αναφέρει ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ/The Left Κώστας Αρβανίτης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Κυκλαδική».
Του Λάμπρου Δεμερτζή
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Statista που παρουσιάζει το Euronews Business, το 2022, οι μέσοι ετήσιοι μισθοί στην ΕΕ κυμαίνονταν από 73.642 ευρώ στην Ισλανδία μέχρι 24.067 ευρώ στην Ελλάδα. Από την 1η Απριλίου ανέβηκε ο κατώτατος μισθός, αλλά ουσιαστικά δεν άλλαξε τίποτα. Ποια Ευρώπη οραματιζόμαστε στα εργασιακά;
Επί πέντε χρόνια στο Ευρωκοινοβούλιο έδωσα μάχη για να κατοχυρωθεί σε ευρωπαϊκή Οδηγία ο κατώτατος μισθός. Στην Ελλάδα η συγκεκριμένη Οδηγία δεν έχει ενσωματωθεί. Αυτό που συμβαίνει στην χώρα μας, να αναπροσαρμόζεται με απόφαση του εκάστοτε πρωθυπουργού κατώτατος μισθός, δεν σημαίνει ότι η χώρα εναρμονίζεται με την ενωσιακή πραγματικότητα, μιας και η εναρμόνιση προϋποθέτει συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες προφανώς δεν έχουν πραγματοποιηθεί.
Η Κυβέρνηση οφείλει να επαναφέρει σε ισχύ τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, ώστε τουλάχιστον το 80% των εργαζομένων να καλύπτεται από συλλογικές συμβάσεις, όπως δηλαδή προβλέπει η Οδηγία 2022/2041.
Στην Αριστερά αυτήν την Ευρώπη οραματιζόμαστε στα εργασιακά.
Την Ευρώπη που εργαζόμενοι και εργοδότες θα μπορούν να συνομιλούν ανοιχτά, δίχως τον φόβο και την αγωνία που έχουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, ότι αν ζητήσουν συλλογικές διαπραγματεύσεις θα δουν την πόρτα της εξόδου επειδή δήθεν «επαναστατούν». Δεν μπορεί εν έτει 2024 να θεωρείται εργασιακή απείθεια και ανταρσία η διεκδίκηση αυτονόητων εδώ και δεκαετίες δικαιωμάτων.
Πέρα από το θέμα των μισθών και των διαπραγματεύσεων, η Ευρώπη που οραματιζόμαστε και η Ευρώπη για την οποία παλεύουμε οφείλει να αξιοποιεί τις απίστευτες δυνατότητες που δίνει η Τεχνητή Νοημοσύνη προς όφελος των εργαζομένων.
Είναι κοινά αποδεδειγμένο ότι η τεχνολογική εξέλιξη μπορεί αποδεδειγμένα να ελαφρύνει τον άνθρωπο από το βάρος της επίπονης εργασίας και να ανακατανείμει πολύ μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικής υπεραξίας για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων. Αυτήν την Ευρώπη διεκδικούμε, την Ευρώπη της αειφόρου ευημερίας των κοινωνιών.
Υπάρχει μια αποστροφή πολλών συμπολιτών μας προς τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένου πως θεωρούν ότι «πάμε στις Ευρωεκλογές για μια χαλαρή ψήφο» Σας προβληματίζει αυτή η στάση;
Το αφήγημα της χαλαρής ψήφου ενισχύει την κυρίαρχη πλέον ατζέντα της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, την οποία έχει ενσωματώσει η “mainstream” Δεξιά, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σε μια σειρά θεμάτων όπως το μεταναστευτικό-προσφυγικό.
Χαλαρή ψήφος ή ψήφος διαμαρτυρίας είναι ψήφος ανοχής έως και συνενοχής στην εκτροπή.
Οι ευρωεκλογές είναι μια εξέχουσα πολιτική σύγκρουση που επικαθορίζει το μέλλον 550 εκατομμυρίων ανθρώπων. Δεν είναι μια μεγάλης κλίμακας δημοσκόπηση για τη μοιρασιά του ευρωπαϊκού χρήματος και των επιδοτήσεων, όπως πολλούς βολεύει να λένε. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι η περαιτέρω ανέλιξη της ακροδεξιάς ιδεολογίας.
Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, παρά να διαφωνώ απόλυτα με τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες, στο συνέδριο του κόμματός του, μετέτρεψε σε προσωπικό στοίχημα τις Ευρωεκλογές.
Οι ευρωεκλογές έχουν ένα σαφές μήνυμα όσον αφορά το κοινό μας σπίτι, την Ευρώπη, εκεί όπου ψηφίζεται το 60-70% των νόμων που έχουμε στην χώρα μας: να συμμετέχουμε ενεργά στις ευρωεκλογές για το αύριο που θέλουμε στην Ευρώπη, στην Ελλάδα, σε κάθε γειτονιά. Όταν δεν προσέρχεσαι στην κάλπη, αφήνεις άλλους να καθορίσουν το δικό σου μέλλον.
Η Ελλάδα είναι στις χώρες που «δείχνει» το Συμβούλιο της Ευρώπης σχετικά με την Ελευθερία του τύπου. Και με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, η έκθεση κάνει αναφορά στις υποκλοπές και την δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ. Και μάλιστα επισημαίνεται ότι μια αποστολή στην Ελλάδα το 2023 από οργανώσεις για την ελευθερία του Τύπου, έκανε σειρά συστάσεων προς τις αρχές αναφορικά με τις καθυστερήσεις. Πού οδηγεί η όποια χειραγώγηση των ΜΜΕ;
Η χειραγώγηση των ΜΜΕ οδηγεί στη θέση 108 που όλοι γνωρίζουμε.
Οδηγεί στην εξαφάνιση με συνοπτικές διαδικασίες της υπόθεσης των Τεμπών από τα συστημικά μέσα για σχεδόν ένα χρόνο, και στην επαναφορά του στην επικαιρότητα μόνο όταν προσήλθαν οι γονείς -η κα. Καρυστιανού και ο κ. Ασλανίδης- στην εκδήλωση που διοργανώσαμε στις Βρυξέλλες και στη συνέχεια, πάλι με δική μας πρωτοβουλία, στην επιτροπή Αναφορών.
Οδηγεί στην απόλυτη σιωπή για την ανεξιχνίαστη δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ. Μάθαμε μόνο για δύο συλλήψεις πριν από τις βουλευτικές εκλογές, και έκτοτε ουδέν νεότερο. Έκλεισαν τρία χρόνια σιωπής.
Οδηγεί σε διώξεις δημοσιογράφων της ερευνητικής δημοσιογραφίας και σε καταχρηστικές αγωγές SLAPP, κατά των οποίων επίσης νομοθετήσαμε στο Ευρωκοινοβούλιο τον Κανονισμό για την Ελευθερία των ΜΜΕ, γνωστό διεθνώς ως Media Freedom Act. Ο κατάλογος, δυστυχώς είναι μακρύς…
Το τέλος του 2023 και η αρχή του 2024 βρήκαν την Ελλάδα μεταξύ των δέκα πρώτων χωρών από πλευράς πληθωρισμού παγκοσμίως, στην ίδια λίστα με την Αργεντινή, τα Μαλάουι και την Ζιμπάμπουε. Την ίδια στιγμή η ακρίβεια μαστίζει τα νοικοκυριά. Είναι πολλοί πια αυτοί που μιλούν για την Ευρώπη των ανισοτήτων.
Πριν λίγες μόλις εβδομάδες, στις 26 Μαρτίου 2024, η Τράπεζα της Ελλάδος δημοσιοποίησε μελέτες που αποδεικνύουν ότι τα ολιγοπώλια στους κλάδους των τροφίμων, των καυσίμων, των τραπεζικών υπηρεσιών και των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας αποφέρουν ιλιγγιώδη υπερκέρδη στους πολύ λίγους εις βάρος των πολλών.
Ανακοινώθηκε πριν λίγες ημέρες μια εντελώς αναιμική έως υποκριτική αύξηση του κατώτατου μισθού, την ίδια στιγμή που η οικονομικά ζοφερή και δυσοίωνη πολιτική ακρίβειας της κυβέρνησης Μητσοτάκη οδηγεί στην πραγματικότητα τους μισθούς και τις συντάξεις σε διαρκή συρρίκνωση, την οικονομική δραστηριότητα σε μαρασμό, και την αγοραστική δύναμη οριακά πάνω από την Βουλγαρία, στην προτελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πόσο ίσος νιώθει ο Έλληνας και η Ελληνίδα που λαμβάνουν κάτω από το 50% του μέσου βασικού μισθού που καταβάλλεται στο Βέλγιο, αλλά καταλήγουν να αγοράζουν πολλές φορές ακριβότερα τα ίδια προϊόντα πρώτης ανάγκης στα σούπερ μάρκετ;
Μπαίνοντας στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου, αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή είναι μια στροφή προς τον λαϊκισμό και τον ευρωσκεπτικισμό. Ακραίες «φωνές» κάνουν όλο και πιο έντονο θόρυβο, ενώ μπορεί να θέσουν εν αμφιβόλω παραδοσιακές αξίες στις οποίες στηρίχθηκε το μεγάλο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Πώς πρέπει να αντιδράσει η Ευρώπη;
Οι επικείμενες ευρωεκλογές θα καθορίσουν το μέλλον για το κοινό μας σπίτι, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό σημαίνει πρωτίστως ενιαίο Σύνταγμα. Διαφορετικά, θα ξαναγίνουμε αυτό που θέλει η δεξιά, δηλαδή ΕΟΚ. Αυτό είναι το στοίχημα της 9ης Ιουνίου.
Υπάρχει σειρά θεμάτων στα οποία γίνονται ξεκάθαρες οι μεγάλες διαφορές αντίληψης για τον ρόλο και το μέλλον της Ένωσης μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς.
Τον Ιούλιο του 2023, το Eυρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ισχυρό ψήφισμα για την ανάγκη ανάληψης δράσης από την ΕΕ για την έρευνα και διάσωση στη Μεσόγειο. Η ακροδεξιά προσπάθησε λυσσαλέα για το αντίθετο, αλλά στο τέλος νίκησε η φωνή της ανθρωπιάς.
Το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, η μεγάλη αυτή νίκη, ήρθε μετά από μια πλούσια και δραστήρια κοινοβουλευτική περίοδο για τη LIBE στο θέμα της έρευνας και διάσωσης, με σαφή θέση υπέρ ενός μόνιμου ενωσιακού μηχανισμού έρευνας, και με πολύ αυστηρή στάση απέναντι στα Κράτη Μέλη που παραλείπουν τις σχετικές τους υποχρεώσεις.
Η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων είχε προσπαθήσει και σε άλλες περιπτώσεις να προωθήσει αντίστοιχο ψήφισμα σε επίπεδο Ολομέλειας, αλλά πάντα έβρισκε σθεναρή αντίσταση άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες εκτός Αριστεράς
Ο Ευρωπαϊκός Νότος μαστίζεται από παρατεταμένη ανομβρία και ξηρασία. Στη χώρα μας περιοχές όπως οι Κυκλάδες βρίσκονται ένα βήμα πριν την λήψη δραστικών πρωτοβουλιών για το καλοκαίρι για την εξοικονόμηση νερού. Ήδη κάποιοι νησιωτικοί δήμοι έχουν προχωρήσει σε περιοριστικά μέτρα. Όλοι μιλούν για πράσινη μετάβαση, αλλά στον ορίζοντα είναι η ερημοποίηση.
Την ώρα που η κλιματική κρίση εξελίσσεται με μεγαλύτερη ταχύτητα από τις προβλέψεις, η ελληνική Πολιτεία αντί να αναβαθμίζει την ενεργειακή και προληπτική της επάρκεια, υποχωρεί στους τομείς της υπεύθυνης διαχείρισης πόρων και της ανάπτυξης κατάλληλων θεσμικών εργαλείων.
Tο καλοκαίρι του 2023 το Ευρωκοινοβούλιο ψήφισε νομοθέτημα για την αποκατάσταση της φύσης σε περιοχές που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές αλλά και από ανεύθυνη ανθρώπινη δραστηριότητα. Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ δεν το υπερψήφισαν. Ίσως αξίζει να τους ρωτήσετε γιατί.
Από τη μία πλευρά, η ελληνική Κυβέρνηση δεν προχωρά σε αξιοποίηση των ευρωπαϊκών εργαλείων για μια σειρά ζητημάτων όπως η λειψυδρία που αναφέρατε, από την άλλη είναι επιτακτική η ανάγκη για άμεση παρέμβαση της Κομισιόν και για λήψη μέτρων σχετικά με την κλιματική κρίση. Ακόμη κι αν αυτά τα μέτρα μας «ξεβολέψουν» ως πολίτες και ως κράτη. Και για να απαντήσω στους οικονομιστές που θεοποιούν τους ισολογισμούς: κανένα τίμημα δεν είναι αρκετά μεγάλο όταν διακυβεύεται σε υπαρξιακό βαθμό η επαύριο του ανθρώπινου γένους.
Ποιες είναι οι προτάσεις της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο, μια Ευρώπη που μαστίζεται από πόλεμο στο εσωτερικό της όσο και στην Γάζα με τους Ευρωπαίους να αισθάνονται πως το οικοδόμημα που στηρίχθηκε στην αλληλεγγύη, της κοινωνικής συνοχής και την ασφάλεια να μοιάζει σαθρό.
Εμείς, η Αριστερά, δώσαμε στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σκληρό αγώνα και κερδίσαμε μάχες μέχρις εσχάτων σε μια σειρά θεμάτων, όπως στα εργασιακά, κατοχυρώσαμε τον ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό, προκαλέσαμε τη γνωμοδότηση για την τεχνητή νοημοσύνη, για το δικαίωμα στην αποσύνδεση, φέραμε στο ενεργό προσκήνιο τα θέματα των αναπήρων ανθρώπων για ισότητα και ορατότητα, υπερασπιστήκαμε το δικαίωμα στη θεραπεία για τους εξαρτημένους, και προτάξαμε δικαιοκρατικές αναβαθμίσεις και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας.
Για αυτό το λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να δυναμώσει στις επερχόμενες εκλογές. Η φωνής της Αριστεράς πρέπει να παραμείνει δυνατή, γιατί είναι η φωνή της λογικής, της αλληλεγγύης, και της κοινωνικής συνοχής.
Μια γυναίκα, σήκωσε στις πλάτες της τον πόνο των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και έκανε όλη την Ευρώπη να προσέξει αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα. Η Μαρία Καρυστιανού ζήτησε τη συνδρομή των ευρωβουλευτών για να αποδοθεί δικαιοσύνη στην υπόθεση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών. Μίλησε για παραπλάνηση της κοινωνίας για την αλήθεια του εγκλήματος των Τεμπών, την κατάλυση του Κράτους Δικαίου, τη φίμωση της Δημοκρατίας. Ποιες είναι οι σκέψεις σας;
Σεβασμός και θαυμασμός για την κ. Καρυστιανού και όλους τους συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, όπως και για την Ελένη Κωστοπούλου, τη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου -ο οποίος δολοφονήθηκε μέρα μεσημέρι μπροστά στις κάμερες-, η οποία επίσης έχει έρθει στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου αναζητώντας το δίκιο για τη δολοφονία του παιδιού της.
Αρκεί όμως ο σεβασμός και ο θαυμασμός; Όχι! Για αυτό ακριβώς στέκουμε και θα στέκουμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους και σε όσους χρειαστεί στο μέλλον.
Σε όλες και όλους εκείνους που δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους στην Ελλάδα.
Σε όλους και όλες εκείνες που παλεύουν με τη διαπλοκή, τη διαφθορά, με την λίστα Πέτσα, και με τις κορώνες για ατομική ευθύνη – π.χ. ο μηχανοδηγός στα Τέμπη- όταν όλο το σύστημα προσποιείται ότι δεν καταρρεύσει.
Ναι, όλη η Ευρώπη πρόσεξε τι συμβαίνει στην Ελλάδα και σε αυτό να θυμίσουμε ότι συνέβαλε και το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το Κράτος Δικαίου στη χώρα μας.
Στο ψήφισμα, το οποίο εγκρίθηκε με 330 ψήφους υπέρ, 254 κατά και 26 αποχές, οι ευρωβουλευτές εκφράσαμε σοβαρές ανησυχίες για πολύ σοβαρές απειλές κατά της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Αναφέρομαι στο ίδιο ψήφισμα στο οποίο συνέβαλα με το άρθρο 27, όταν -για πρώτη φορά στα χρονικά- το Κοινοβούλιο πείστηκε να συμπεριλάβει ρήτρα επιείκειας υπέρ πολιτών οποιουδήποτε Κράτους Μέλους, και να αναφέρει ξεκάθαρα ότι η ευθύνη της Κυβέρνησης Μητσοτάκη για την εκτροπή του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα δεν πρέπει να αποστερήσει τους πολίτες της χώρας μας από ενωσιακούς πόρους, όπως προβλέπεται στον μηχανισμό αιρεσιμότητας και όπως ήδη έχει εφαρμοστεί στην Ουγγαρία και στην Πολωνία. Γνωρίζετε, βέβαια, πολύ καλά την κατασυκοφάντηση που μου επεφύλαξαν στελέχη της ΝΔ και συστημικά μέσα, και την εκστρατεία λάσπης σε βάρος μου. Με μεταμόρφωσαν σε προδότη την ίδια στιγμή που εργαζόμουν με επιτυχία για το καλό των συμπολιτών μου, για να μην κοπούν τα κονδύλια και οι ενισχύσεις της ΕΕ επειδή ο κ. Μητσοτάκης έχει βαλθεί να πάρει το πρωτάθλημα καθεστωτισμού από τον Όρμπαν.
Δεν αρκεί, λοιπόν, να «μένουμε Ευρώπη», όπως έλεγαν κάποτε. Το ζήτημα είναι να είμαστε Ευρώπη.
