ΜΕΡΟΣ Β’ : Η τοπική αγορά και η Ναξιακή κοινωνία πρέπει να πει “ΟΧΙ” στην φημολογούμενη απόβαση πολυεθνικών κολοσσών, γερμανικών συμφερόντων, στο νησί!

ΜΕΡΟΣ Β
Αν η αντίδραση και η θέσπιση κανόνων και όχι μόνο γραπτών αλλά και σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο, φέρει αποτελέσματα, η πρακτική δείχνει από τα άλλα μέρη στην Ελλάδα, ότι θα έχουμε θετικά αποτελέσματα. Τα οφέλη για την τοπική κοινωνία μας θα είναι πολλά δεδομένου, ότι απ’ αυτήν προέρχονται οι παραγωγοί, οι μεταποιητές, οι έμποροι και οι καταναλωτές. Αυτή η λογική θα πρέπει να αποτελέσει μονόδρομο, ο οποίος όμως ταυτόχρονα απαιτεί αποφασιστικότητα και σκληρή δουλειά. Αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας.
Εδώ υπάρχει και ο συνήθης αντίλογος…
Δηλαδή, πώς μπορεί κανείς να επιλέξει σωστά όταν “βομβαρδίζεται” καθημερινά από, “σπέσιαλ τιμές” χιλιάδες διαφημίσεις και προϊόντα από ραδιοφώνου, μεγάλων εφημερίδων του κέντρου και φυσικά τηλεοράσεις;
Αναμφισβήτητα, οι όποιες καταναλωτικές μας επιλογές “επηρεάζουν” την τσέπη μας. Ωστόσο, το θέμα δεν σταματάει εκεί δεδομένου ότι η κάθε μας κίνηση έχει συνέπειες και στην τοπική μας οικονομία λόγω της τεράστιας οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας.
Υπάρχουν λύσεις, υπάρχουν καλές τιμές, υπάρχει παζάρι, υπάρχει η ευθύνη του παραγωγού, υπάρχει η καλημέρα, υπάρχει η αλληλεγγύη, υπάρχει ο έλεγχος ποιότητας, υπάρχουν υπέροχα προϊόντα και καταπληκτικοί άνθρωποι.
Στην κατεύθυνση, λοιπόν, της τόνωσης της τοπικής οικονομίας η οποία έχει πληγεί από την κρίση δεδομένου ότι έχουν κλείσει, ειδικά στην πόλη της Νάξου περισσότερα από τριάντα καταστήματα οι Φορείς πρέπει να ανασυγκροτηθούν με μοναδικό στόχο την τόνωση της τοπικής αγοράς και την στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Στην κατεύθυνση αυτή χρειάζεται ένα κίνημα, μια ιδέα, ένα πιστεύω, ένας φορέας στήριξης και όχι πολιτικοί και πολιτικές.
Από την άλλη πλευρά η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως θεσμικός εκφραστής της τοπικής κοινωνίας, θα μπορούσε να αναλάβει το συντονισμό των παραγωγικών δυνάμεων και να γίνει ο καταλύτης για την κινητοποίησή τους καθώς και για την ανάπτυξη ενός ευρύτατου δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης. Καλά τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα κοινωνικά φροντιστήρια και οι κοινωνικές συνδιαλλαγές με βάση το πολιτικό όφελος από την ανέχεια, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.
Επίσης, από τη δική τους πλευρά οι ντόπιοι έμποροι και επαγγελματίες μας επιβάλλεται, να προσπαθούν να διευκολύνουν τους κατοίκους στο να επιμένουν τοπικά, προσφέροντας ποιότητα υπηρεσιών σε πολύ ενδιαφέρουσες τιμές, και προσφορές. Εκείνο για το οποίο αδιαφορεί το δίκτυο της τοπικής αγοράς είναι η επικοινωνία. Δεν ενδιαφέρονται για το βασικότερο ζήτημα πώλησης ενός προϊόντος, τη στιγμή που οι πολυεθνικές και το διαδίκτυο βομβαρδίζουν τους καταναλωτές, παίρνοντας τα χρήματα από την τσέπη τους με βίαια τρυκ, στα οποία κυριαρχεί η επιστημονική καταναλωτική ενεργοποίηση του υποσυνειδήτου. Είναι η μέθοδος αγοράς άχρηστων προϊόντων με την δικαιολογία ότι είναι φθηνά…
Για σκεφθείτε το…
Το παράδειγμα της Κρήτης
Δεν είναι κακό να διδαχθούμε από άλλες περιοχές της χώρας, εκεί όπου επαγγελματίες και καταναλωτές στηρίζουν ο ένας τον άλλο, συμπαραστέκονται στους συμπατριώτες τους και στέκονται στο πλευρό τους.
Εδώ, στη Νάξο, δυστυχώς, λειτουργούμε διαφορετικά. Δε μας ενδιαφέρει το πρόβλημα του γείτονά μας, αρκεί να μην καίγεται το δικό μας σπίτι. Θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Αυτό, όμως, δε συμβαίνει, επί παραδείγματι, στην Κρήτη. Εκεί ο ένας Κρητικός στηρίζει τον άλλο, μέχρι τελικής πτώσης. Είναι γνωστό ότι οι συμπαθείς Κρήτες δεν προτιμούν τα εμφιαλωμένα νερά που αγοράζουμε συνήθως στην υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί παράγουν επτά δικά τους, όπως δεν προτιμούν την κόκα κόλα, αλλά τα δικά τους αναψυκτικά. Όσο για τα σούπερ μάρκετ; Μόνο στον κρητικό Χαλκιαδάκη, μια αλυσίδα πολυκαταστημάτων σ’ όλη την Κρήτη. Να μη συζητήσουμε, βέβαια, για λάδι, κρασί, τυρί, κηπευτικά και άλλα παραδοσιακά προϊόντα. Μόνο κρητικά και καλά κάνουν!
Γερμανικές αλυσίδες έκλεισαν και έφυγαν από την Κρήτη. Η ένωση αγροτικών συνεταιρισμών, έχει δικά της αεροπλάνα και καθημερινά κάνει κατευθείαν μεταφορές προϊόντων στην Ευρώπη. Τα λαχανικά της Κρήτης είναι στις λαϊκές της Γερμανίας νωρίς το πρωί. Είπατε τίποτα;
Το ίδιο, βέβαια, θα μπορούσαν να κάνουν, για παράδειγμα, οι εστιάτορες της Νάξου και οι ιδιοκτήτες άλλων καταστημάτων, προτιμώντας τα ναξιακά προϊόντα, κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Έτσι οι επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού πρέπει να προσφέρουν στους πελάτες τους ντόπιο τυρί, λάδι, κρασί, κίτρο ακόμη και οπωροκηπευτικά και φρούτα. Το ίδιο και ο απλός καταναλωτής.
Υπάρχουν μεν λίγες βιοτεχνίες στη Νάξο, αλλά θα μπορούσαν με αυτή την βοήθεια να πολλαπλσιαστούν προσφέροντας δεκάδες και γιατί όχι, εκατοντάδες θέσεις εργασίας. Αλλά η πρακτική σε πολλές περιοχές της χώρας, ακόμε και τουριστικές, υπάρχουν και εκείνοι οι επιτήδειοι, που με ένα γραφείο και ένα τηλέφωνο σου βρίσκουν τα πάντα πιο φθηνά!
Από την Μαλαισία μέχρι την Κίνα και από τη βιομηχανική ζώνη στα Οινόφυτα, μέχρι τα εργοστάσια τουρκικών συμφερόντων στην Κομοτηνή…
Το ζήτημα είναι πως το συνειδητοποιεί ο καθένας, τι θέλει, τι αγοράζει, που ωφελείται και που καταστρέφεται, αυτός και τα παιδιά του. Δεν ξεκινάνε όλα από την τιμή. Η ιστορία διδάσκει ότι η τιμή, τιμή δεν έχει… και κατά 90%, μακροπρόθεσμα, αυτό θα το πληρώσεις πολύ πιο ακριβά.
Το χρήμα κάνει κύκλο
Και η τακτική αυτή ενδείκνυται, γιατί το χρήμα κάνει κύκλο και, στην προκειμένη περίπτωση, αυτός πραγματοποιείται στη Ναξιακή κοινωνία, δηλαδή, το χρήμα μένει εδώ και ανακυκλώνεται με όλες τις δραστηριότητες: Ο παραγωγός θα πουλήσει το κρασί του στον εστιάτορα, ο εστιάτορας στον επισκέπτη. Στη συνέχεια, και οι δύο θα διαθέσουν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο Ναξιώτη αρχιτέκτονα, δικηγόρο, γιατρό, οικοδόμο, ελαιοχρωματιστή, ο φανοποιός θα αγοράσει κρέας και ο κρεοπώλης θα πληρώσει το ενοίκιο του, ο ιδιοκτήτης του ακινήτου θα πάρει παπούτσια, ο έμπορος θα παραγγείλει καφέ και ο καφεπώλης θα πληρώσει τον υπάλληλό του, ο υπάλληλος θα βάλει βενζίνη, ο βενζινοπώλης θα φωνάξει σε έναν υδραυλικό και ο υδραυλικός θα χρειαστεί κατσαβίδια. Αν ο τελευταίος πάει στην Αθήνα, στο Ρraktiker, να ψωνίσει, ένας μικρός κύκλος χρήματος τελειώνει και μαζί του, χάνονται θέσεις εργασίας, νοικοκυριά κλπ. Να σας πούμε πόσο γρήγορα τελειώνει αυτός ο κύκλος, αν όλοι οι παραπάνω τρέχουν στις γερμανικές αλυσίδες, επειδή έχει φθηνό χαρτί κουζίνας; Μαζί όμως, ψώνισαν και δέκα άλλα πράγματα επειδή τα είδαν στο ράφι…
Η πρακτική δείχνει και ουκ ολίες φορές κάτι τέτοιο δεν έγινε θέμα στον τύπο, οι υπάλληλοι σε αυτές τις αλυσίδες απολύονται κάθε 6 μήνες και σήμερα με τα τετράωρα και τα πενθήμερα, παίρνουν 280 ευρώ το μήνα…
Αυτό, εμείς το συντηρούμε και το πληρώνουμε…
Τα παραδείγματα είναι πλείστα.
Ο κάθε ένας από εμάς, ως καταναλωτής, άσχετα αν είναι ιδιωτικός ή δημόσιος υπάλληλος, ελεύθερος επαγγελματίας ή επιχειρηματίας, πρέπει πάντοτε να έχει στην άκρη του μυαλού του τη λειτουργία του κύκλου των οικονομικών δραστηριοτήτων και να στηρίξει τη Ναξιώτικη αγορά.
«Αν προτιμάει κάποιος να αγοράζει εκτός Νάξου αυτόματα καταστρέφει την ευημερία του τόπου.  Μέχρι και η αξία των ακινήτων φθίνει και μαραζώνει.  Τα μεροκάματα χάνονται.  Οι οικονομικές αξίες βουλιάζουν.  Κερδίζεις ελάχιστα και χάνεις εκατονταπλάσια» μας έλεγε με περισσή δόση πίκρας έμπορος του νησιού…
Το θέμα είναι τι θα πουν οι φορείς του νησιού αν και όταν γίνει η απόβαση των πολυεθνικών, μαζί με τους χιλιαδες τουρίστες. Θα μιλούν για το Ναξιακό θαύμα του τουρισμου πάνω στις στάχτες της τοπικής αγοράς… Δυστυχώς.