Νάξος: Συνελήφθησαν με τη διαδικασία του αυτοφώρου οι υπεύθυνοι για τον εκβραχισμό του βυθού στην Πλάκα
Στη Νάξο, τον επίγειο παράδεισο που εξύμνησαν ποιητές, συγγραφείς και καθημερινοί άνθρωποι, επισκέπτες, ταξιδιώτες από κάθε γωνιά του πλανήτη για την ομορφιά της και την υπέροχη φύση της, το άνοιγμα της σεζόν το σηματοδοτεί στο νησί η κάθε λογής παράνομη επέμβαση κυρίως στις παραλίες του νησιού!
Έτσι λοιπόν σήμερα Παρασκευή 21 Απριλίου μια κάτοικος του νησιού που βγήκε τη βόλτα της στην παραλία της Πλάκας, διαπίστωσε πως πλάκες που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας, είχαν αποσπαστεί και κείτονταν στην αμμουδιά. Τράβηξε ένα βίντεο σχολιάζοντας το περιστατικό, το δημοσιοποίησε, το θέμα πήρε έκταση, οι καταγγελίες έπεσαν βροχή σε Αστυνομία και Λιμενικό, όπου το τελευταίο, καθώς είναι αρμόδιο για το θέμα, έδρασε ακαριαία και τελικά σύμφωνα με πληροφορίες όσοι παρανόμησαν συνελήφθησαν με την διαδικασία του αυτόφωρου.
Πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια στη Λιμενική Αρχή Νάξου για τα αντανακλαστικά που επέδειξε. Στο σημείο άμεσα έφτασαν και μέλη του Συλλόγου Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου (Naxos Wild Life Protection).
Σε τί άραγε ενοχλούν τα βράχια στον βυθό;
Ενοχλούν, μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις αναγνώστη μου.
Έτσι είναι το κακώς εννοούμενο “επιχειρηματικό δαιμόνιο”. Δεν αρκεί που μετά την πανδημία με τις επεκτάσεις στις παραλίες της περιοχής δεν βρίσκεις σπιθαμή άμμου για να καθίσεις το καλοκαίρι, αλλά πρέπει να χρυσοπληρώσεις την ξαπλώστρα ή να φύγεις, δεν αρκούν τα τραπεζοκαθίσματα πάνω στην άμμο, δεν αρκεί ο τρόπος με τον οποίο καθαρίζονται οι ακτές με βαρέου τύπου μηχανήματα μέσα σε ευαίσθητα οικολογικά περιβάλλοντα όπως είναι οι περιοχές “Natura” από τον δήμο και που ένα από τα σπουδαιότερα καταφύγια άγριας ζωής στις Κυκλάδες στην Αλυκή της Νάξου οι ίδιοι το ονομάζουν “πρώην υγροβιότοπο” που επιπλέον βρίσκεται σε “νομικό κενό”, πρέπει να βγούν και οι πλάκες από τον βυθό, μια ανυπολόγιστη καταστροφή δηλαδή του βυθού και της ίδιας της ακτής που θα διαβρωθεί απ’ το κύμα, όπως έχει γίνει άλλωστε και σε σημείο κοντινό με το συγκεκριμένο της παραλίας μετά τον εκβραχισμό της.
Ολική καταστροφή.
Γιατί;
Γιατί κάποιοι θεωρούν πως μπορούν και το κάνουν χαλαρά, σίγουροι πως κανείς δεν θα τους πει τίποτα γι’ αυτό. Σαν να ξέρουν πως κανείς δεν θα τους πει τίποτα, για ό,τι κάνουν απ’ αυτούς που θα έπρεπε να μιλήσουν και να τους σταματήσουν.
“Αφού όλοι έτσι κάνουν και κανείς δεν τιμωρείται, γιατί να μην το κάνω κι εγώ;” Αυτή είναι η “””λογική”””, αυτή είναι η νοοτροπία.
Κέρδος μηδέν, βέβαια, όταν όλα θα έχουν καταστραφεί, αλλά στο πλαίσιο της “λογικής” του “έτσι κάνουν όλοι” ευκαιρία να κακοποιήσουμε για ακόμα μια φορά τον τόπο που μας θρέφει, χωρίς καν να σκεφτούμε πως όταν καταστραφεί, κανείς δεν θα θέλει να έρθει να τον δει για να βγάλουμε το πολυπόθητο κέρδος μας (δεν πιστεύω να πέφτετε απ’ τα σύννεφα με την λέξη “κέρδος” ε; )
Δυστυχώς, με την νοοτροπία του “Όλοι έτσι κάνουν” δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα καλό. Ούτε για μας, ούτε για τον τόπο, ούτε θ’ αφήσουμε τίποτα στους επόμενους.
Είναι καιρός πια να καταλάβουμε πως δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα γιατί κάποιοι δε χορταίνουν. Στην πραγματικότητα κάνοντας όλα όσα απαγορεύονται με την βολική δικαιολογία “όλοι έτσι κάνουν” πριονίζουμε το κλαδί που καθόμαστε και το μπούμερανγκ θα επιστρέψει με φόρα στα μούτρα μας.
Και είναι καιρός άπαντες οι της τοπικής αυτοδιοίκησης και της κεντρικής πολιτικής σκηνής να καταλάβουν πως το λεγόμενο “πολιτικό κόστος” έχει δυο όψεις. Θα το πληρώσουν ούτως ή άλλως είτε γιατί άτολμοι κοιτούν, κάνοντας “τα στραβά μάτια” για όλα όσα συμβαίνουν, είτε γιατί θα πάρουν θέση. Η θέση δε γίνεται να μην είναι βιώσιμη. Ολοι ζούμε σ’ αυτό το νησί και για να ζήσουμε πρέπει πρωτίστως να υπάρχει νησί και όχι εξάμβλωμα αλόγιστης ανάπτυξης και εκμετάλλευσης.
Ζούμε σε καιρούς που παλεύουμε να γίνει κατανοητό το αυτονόητο. Που νομίζουμε πως η Νάξος αν βουλιάξει απο κόσμο, χωρίς βασικές υποδομές και εξαντληθούν άπαντες οι πόροι είναι τύχη θεάρεστη Τύχη, ευλογία.
Μας έχω νέα.
Μπορούμε διαφορετικά και με πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Μόνο που χρειάζεται όραμα και συνεννόηση. Αυτή τη μίνιμουμ που χρειάζεται. Και δουλειά. Το μέλλον μας το δείχνουν νησιά, πόλεις και χώρες που πέρασαν απ’ το στάδιο που βρισκόμαστε εμείς τώρα κι έφτασαν στην καταστροφή.
Δεν χρειάζεται να φτάσουμε ως εκεί για να καταλάβουμε. Προλαβαίνουμε ν’ αλλάξουμε ρότα.
