Όταν το Animasyros έκανε τα πρώτα του βήματα, λέγαμε ότι κάθε Σεπτέμβριο η Ερμούπολη γίνεται… Αθήνα, λόγω της έλξης που ασκούσε στο πιο «ψαγμένο» κοινό το πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή διεθνές φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων, γράφει ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στην Καθημερινή, δίνοντας την προσωπική του ματιά στο Φεστιβάλ. Οπως λέει: Φέτος, το Animasyros έσβησε τα πρώτα του 15 κεράκια σε ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον: δεν είναι μόνο ότι μεγάλωσε καλλιτεχνικά και έβγαλε γερές ρίζες στην τοπική κοινωνία της Σύρου. Είναι ότι η ίδια η Ερμούπολη έχει αλλάξει τόσο πολύ που κάποιοι από τους τότε επισκέπτες εκείνων των πρώτων διοργανώσεων είναι πια μόνιμοι κάτοικοι του νησιού. Ή σχεδόν μόνιμοι…
Εκτός όμως από τον τόπο, είναι που το ίδιο το φεστιβάλ βάζει τη σφραγίδα του σε μια Ελλάδα και σε έναν κόσμο που αλλάζει και ταυτόχρονα γίνεται ο καθρέφτης αυτών των κοσμογονικών αλλαγών, που μέσα στη φούρια της καθημερινότητας δεν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε. Ποιος να μας το έλεγε πριν από πέντε ή δέκα χρόνια ότι ο άνθρωπος που θα κήρυττε το φετινό Animasyros θα ήταν η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην ιστορία της χώρας, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου; Αυτόπτες μάρτυρες της παρουσίας της Προέδρου μάς μετέφεραν εντυπωσιασμένοι εικόνες από την πληθωρική διάδρασή της με επισκέπτες και δημιουργούς.
Με την ευκαιρία να πούμε ότι φέτος ήταν η χρονιά με τους περισσότερους καλεσμένους και επισκέπτες από το εξωτερικό στην ιστορία του φεστιβάλ. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: ποιος να μας το έλεγε, επίσης, ότι θα υπήρχε ειδική διαγωνιστική κατηγορία για παραγωγές με ΛΟΑΤΚΙ+ περιεχόμενο. Ή ότι μια από τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά παράλληλες εκδηλώσεις του 15ου Animasyros θα λάμβανε χώρα εκεί όπου κάποτε λειτουργούσε ο χειμερινός κινηματογράφος «Ερμής», σε μια εργατική και λιγότερο δημοφιλή συνοικία της Ερμούπολης, φέρνοντας στην επιφάνεια αναμνήσεις και φιλίες που διαρκούν τουλάχιστον μισό αιώνα.
Για την ιστορία να πούμε ότι η φετινή διοργάνωση τα είχε όλα: έξι γεμάτες ημέρες, ένα πλούσιο πρόγραμμα με 200 ταινίες, την αφρόκρεμα του παγκόσμιου animation, οκτώ διαγωνιστικά τμήματα, το διεθνές πανόραμα, όπως πάντα, τρία αφιερώματα (Βαλτικές Χώρες, Νορβηγία, Ουκρανία), ταινίες ειδικά επιλεγμένες για παιδιά, πρωτότυπα εργαστήρια για όλες τις ηλικίες, την καθιερωμένη Αγορά, τόπο συνάντησης της παγκόσμιας δημιουργίας με καλεσμένους περισσότερους από 100 επαγγελματίες από 15 διαφορετικές χώρες. Τα βραβεία απονεμήθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο ιστορικό θέατρο «Απόλλων», με το πρώτο έπαθλο στο ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα να πηγαίνει στη Χρυσούλα Κοροβέση και στον Μάριο Γαμπιεράκη για το υπέροχο «Καναρίνι» τους.
