Προστασία των Χταποδιών: Νέα Νομοθεσία και Ανάγκη Ευαισθητοποίησης
Η ανάρτηση του Συλλόγου Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου αναφέρεται σε πρόσφατες θετικές αλλαγές στη νομοθεσία για την προστασία της θαλάσσιας ζωής, ειδικότερα των χταποδιών. Το Προεδρικό Διάταγμα 62/2024 απαγορεύει πλέον την αλιεία, εκφόρτωση και εμπορία χταποδιών του είδους Octopus vulgaris με βάρος κάτω των 750 γρ., αντί των 500 γρ. που ίσχυε προηγουμένως.
Η ανάρτηση επισημαίνει την υπεραλίευση των χταποδιών στην Ελλάδα, λόγω παράνομης αλιείας και άλλων καταστρεπτικών πρακτικών, οι οποίες επηρεάζουν σοβαρά τους πληθυσμούς τους. Τα χταπόδια, παρά τη μικρή διάρκεια ζωής τους (1-2 χρόνια), είναι εξαιρετικά έξυπνα και έχουν αναγνωρισμένα αμυντικά και προσαρμοστικά χαρακτηριστικά. Ο Σύλλογος τονίζει τη σημασία των χταποδιών στην θαλάσσια τροφική αλυσίδα και καλεί τον κόσμο να αναγνωρίσει τις ανάγκες για περισσότερη ευαισθησία και σεβασμό για τα ζώα αυτά, τονίζοντας πως η σκληρότητα απέναντί τους πρέπει να θεωρείται βασανιστήριο.
Η ανάρτηση του Συλλόγου Προστασίας Άγριας Ζωής Νάξου:
Ευχυχώς γίνονται και αλλαγές στην νομοθεσία προς την σωστή κατεύθυνση για την προστασία της θαλάσσιας ζωής.
Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 62/2024 – Φ.Ε.Κ. 176/Α/7-11-2024, πλέον «απαγορεύεται σε ολόκληρη την χώρα η αλιεία, εκφόρτωση και εμπορία χταποδιών του είδους Octopus vulgaris που έχουν βάρος μικρότερο των 750 γρ.» αντί των 500 γρ. που ήταν πριν.
Το κοινό χταπόδι Octopus vulgaris ήταν κάποτε πράγματι κοινό πλάσμα των θαλασσών. Όταν όμως επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι στην Ελλάδα εκφορτώνονται πάνω από 1600 τόνοι χταποδιών ετησίως και στις ακτές μας είναι συνηθισμένη εικόνα οι ψαροτουφεκάδες, αλλά και απλοί λουόμενοι, να βγαίνουν από την θάλασσα με υπομεγέθη χταποδάκια καμαρώνοντας για το «κατόρθωμά» τους, το κοινό χταπόδι δεν είναι πλέον κοινό…
Τα χταπόδια είναι τα εξυπνότερα ασπόνδυλα ζώα έχοντας την υψηλότερη αναλογία μάζας εγκεφάλου-σώματος από όλα τα ασπόνδυλα. Διαθέτουν πολύπλοκο νευρικό σύστημα με τα 2/3 των νευρώνων τους να βρίσκονται στα πλοκάμια τους. Μπορούν να γευτούν το περιβάλλον με τους μυζητήρες (βεντούζες) και να αναπνεύσουν και με το δέρμα τους!
Διαθέτουν μοναδική ευκαμψία, καθώς επίσης πολλούς αμυντικούς μηχανισμούς όπως η αλλαγή χρώματος και υφής του σώματός τους (καμουφλάζ) και την εκτόξευση μελάνης από το σίφωνα, τον οποίο χρησιμοποιούν και στην υδατο-ωθούμενη μετακίνηση και στην αναπνοή.
Τα χταπόδια έχουν μικρή διάρκεια ζωής, ζουν μόλις 1 με 2 έτη και προλαβαίνουν να αναπαραχθούν μόνο μια φορά στην ζωή τους εξαιτίας ενός μηχανισμού απενεργοποίησης των πεπτικών αδένων μετά την ολοκλήρωση της αναπαραγωγής. Έτσι τα αρσενικά πεθαίνουν λίγο μετά το ζευγάρωμα και τα θηλυκά προστατεύουν τα χιλιάδες αυγά τους μέχρι την εκκόλαψη, όταν πια θα πεθάνουν από ασιτία.
Η υπεραλίευση έχει επηρεάσει και τα χταπόδια, κυρίως η παράνομη υποβρύχια αλιεία νεαρών ατόμων (κλέβοντάς τους την ευκαιρία να παράξουν απογόνους, επαναφέροντας εώς εάν βαθμό τους πληθυσμούς τους), η χρήση παράνομων μεθόδων όπως χημικά (π.χ. χλωρίνη και γαλαζόπετρα), η χρήση πλαστικών δοχείων, πήλινων κιούπιων ακόμη και τσιμεντόλιθων που χρησιμοποιούνται ως παγίδες.
Τα χταπόδια αποτελούν σημαντικό κρίκο της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας. Έχει αποδειχθεί μάλιστα πως, λόγω του πολύπλοκου νευρικού συστήματος και των εγκεφάλων που διαθέτουν, μπορούν να νιώσουν τον πόνο ακριβώς όπως και τα υπόλοιπα ζώα. Συνεπώς, οι εικόνες ανθρώπων που χτυπούν με μανία τα ζωντανά χταπόδια στα βράχια θα έπρεπε να μας σοκάρουν και να αντιμετωπίζονται ως βασανισμός.
Ένα ζώο που δεν έχει φωνή δεν σημαίνει ότι δεν υποφέρει από την βαρβαρότητα που υφίσταται.
Ειναι καιρός κάποιες νοοτροπίες που δυστυχώς έχουμε συνηθίσει, να τις δούμε με ανοιχτό μυαλό και μεγαλύτερη ευαισθησία…
